Bazen

Hayatta karşımıza birçok insan çıkar.Hepsi farklıdır,ve anlamak zordur bazen onları.çünkü: en güvendiğiniz,en sevdiğiniz insalar bile birgün öyle bir ihanet eder ki size öyle bir kötü olur ki bazen anlamak pek değil,çok zor olur.Kabullenmek çok zor olur ki bu alışılması en zorudur aslında,Kabullenmek.Fakat olması gereken budur.Çünkü bazı şeylere engel olamayız..Zamana mesela,o öyle bir şeydir ki,kimseyi dinlemez.Yaramaz bir çocuk gibi,bildiği yapar O..
Evet bazen öyle anlar vardır ki,durmasını isteriz.."dur ne olur dur,lütfen dur,hiç olmazsa şimdi bir anlık dur" deriz,fakat olmaz zaman akıp gider Su misali..Ve asla karşı koyamayız ona..Zaman değiştirir bazı şeyleri..bazen bir sevgilidir bu bazen bir arkadaş..bazen ise yaşadığımız bu hayattır değişen..
Farkında mısınız? bilmiyorum..Ama ben farkıdayım,zaman çok şeyi silip götürüyor..
Farkında mısınız? bilmiyorum..Ama ben farkındayım,zaman çok şeyi değiştiriyor..
Farkında mısınız? bilmiyorum..Ama ben farkındayım,yine başa dönüyoruz..
Yürüyorum yolda,insanların yüzüne bakıyorum,Gözlerinin içine..Birisi bile farklı olmaz mı..?
Hepsinin yüzünde aynı maske..Acı,hüzün,keder,mutsuzluk..
bazıları gülüyor evet..ama insan aslında en çok gülerken ağlarmış..
Farkındayım,her yerde acı,keder,mutsuzluk..Dedim ya,başa dönüyoruz yine..
Heryerde eşitsizlik..büyük küçüğü hala eziyor,ve ezilen taraf umurlarında olmuyor,sadece kendi çıkarları için uğraşıyorlar..bir köle gibi kullanıyorlar onları..sırf kendi çıkarları için..Terazinin bir tarafı hep daha ağır basıyor..
"Demokrasi" denilen bir ülkede yaşıyor muşuz?
Peki göreniniz,duyanınız var mı? ben görmüyorumDa..
Heryerde acı,gözyaşı ölen insalar için..
Heryerde vicdansızlık,töreler,küçücük çocukları hiç söz hakkı vermeden evlendirmeleri..acımadan öldürmeleri..
Heryerde çıkarlılık, eşitsizlik..bir ekmek için ezilenler..
Görüyorum ewet..Bir çocuğun renkli boyalarla rengarenk,tozpembe ,mutlu bir resimi değil...
acıyı görüyorum insanlarda..
Bu ülkeyi aslında biz yok ediyoruz..kayıp gidiyor ellerimizin arasından,tutamıyoruz..
bazıları bunun farkında olmak istemiyor..fakat hayat farkını öyle belli ettiriyor ki..artık herkes yavaş yavaş anlıyor her şeyi..
Tüm bu olanlar öyle acı ki..utanıyorum o gelince aklıma..O diyorum: "Mustafa Kemal ATATÜRK"
utanıyorum o gelince aklıma ..gözlerim doluyor bazen,konuşamıyorum susuyorum..farkındayım ama bişey yapamıyorum..
O gelince aklıma: Diyorum bunun için miydi? Bunun için miydi? tüm bu mücadele,ölen,aç insanlar,çocuklar,dökülen kanlar..
Eğer öyleyse eğer değmezmiş..
Şimdi Farkındayım..Zaman,Zamanın getirdiği şartlar Ne acı!
Fakat en acı gelen bana..gördüğüm duyduyum halde,bir şey yapamamam..sadece susmam..
Şimdi sizler farkında mısınız? Bilmiyorum..Ama ben farkındayım..