Bazen

Bazen oluyor doluyor içim,sıkıntılarıımı giderecek zaman arıyorum,bazen ise yalnızlığa dalıp çok uzaklara gitmek istiyorum...Kendimi tanıyamıyorum bazen...Bu ben miyim? Nasıl bir insanım diye soruyorum kendi kendime...Taşın altına koyuyorum elimi.Rüzgarı anıyorum geceleri...Bir uğultu bekliyorum kalbimin derinliklerinden...Sadece kendimin duyacağı kendimin yaşayacağı bir uğultu.Sahte görünse de insanlar gözüme gerçeği aramaktan vazgeçiyorum artık.Kaç bahar geçti bir senemden kimse bilmez..Kaç gece ağladım,uykusuz kaldım haykırmadım yıldızlara kimse görmez...Ama düşüncelerimin,duygularımın en mağrur bölgesinde kendimi bulmak istedim...Bazen oldu susmayı yeğledim,bazen ise bağırmak her şeye...İsyan değildi bu söylediklerim...Sözlerimde de bir mana bulamıyordum...Saçmaladığımı da düşünüyorum bazen...Bazen ise çok haklıyım kimse anlamıyor beni diye düşünüyordum...Git dedi kalbim bana buralardan git...Hemde çok uzaklara senin bile bilmediğin diyarlara...Kalbimi dinlemek istedim bazen...Gidemedim aklım dur dedi;aklıma söz geçiremedim...Bomboş yatakta tek başıma uzanıp tavana bakarak geçmişime gittim.Geçmişte arkasını döndü bana...Geleceğe yöneleyim dedim...O da takmadı beni...Dedim ki en sonunda insan kendini bilmeli...Rabbine yönelmeli...Giderirse o giderir sıkıntısını derdini...Çünkü o bizi yaratan herşeyin sahibi olan yüce Allahü Teala kullarını hep dinlerdi...O herşeyi en iyi bilen alemlerin Rabbi...Bu dünyaya kulluk ve imtihan için gönderdi...O her şeye kadirdir..O alemlerin Rabbidir...Biz onun aciz kullarıyız...Onun yolundan ayrılmayıp,onun gösterdiği yoldan gitmeliyiz...Sapıklığa düşmemeliyiz..En çok Rabbimizi sevmeliyiz...Rabbim bizi cennetine layık olan kullarından eylesin...Amin...