Bekleyeceğim

Yokluğuna,benden uzak kalışına alışamadım sevdiğim,Sensiz ne yıldızları görebiliyorum,ne gecenin sesini duyabiliyorum.Kendimle baş başa kaldığım saatler ne kadar uzun Allahım,saniyelerin bu kadar uzun olduğunu bilmezdim önceden.Uzun zaman oldu sana doyasıya sarılmayalı...Uyuyuşunu seyredip ,usulca kollarına sokulmayalı...Oysa elimi uzatsam tutabilecekken seni,o kadar uzağız ki/o kadar uzaklaştırdın ki beni/bizi sevdiğim.

Şimdi bildiğim bütün özlem şarkılarını art arda koyup söylüyorum,sesimi kendim bile duyamıyorum.Sana olan sevdamı sessiz çığlıklarla dillendirmeye o kadar alışmışım ki..

Güneş yine sensiz doğacak diye sabah olsun istemiyorum,sokağa çıkmak istemiyorum senden bir iz bana yine sana hatırlatır diye..Bu şehrin her yerinde sen varsın biliyorum...

Yokluğuna alışamamışken daha ,hiç olmama ihtimalini düşünmek bile beni öldürüyor.

Bekleyeceğim sevgilim...

Birgün bütün korkularını,pişmanlıklarını bir kenara bırakıp,sevda yüklü bakışınla gözlerimin ta içine bakarak SENİ SEVİYORUM AŞKIM demeni bekleyeceğim sevdiğim.

Yüreğimin diğer yarısı bir gün bana ilk geldiğin gibi geleceksin değil mi?