Ben Olmak

İlk kez deniyorum hayata direkt belden aşağı vurmayı.Canlar yanacak,canlar yakılacak...
Farklısını düşünmek bile gelmedi ,ne denli zor ve yorucu anlarım olacağını biliyordum.Ama yinede bilmediğim birşey vardı,direkt bana geldi ,karşıma dikildi;


Ve üçüncü şahıs tekilleşmiş benliğim ile soyutluyorum kendimi.Soyutluyorum kendimi inadına içinde olduğum hayattan.Kim olsa neden,niye,nasıl vb... ile baslayan bir sürü soru cümlesi soracaktır ,yine de sormalıdır.İçimde ki dayanılmaz anlatma arzusu doruklara ulaşmadan ,açıklayım en iyisi .
Öncelikkle üçüncü tekil şahıslığımdan kısa bir süre ayrılayım ve anlatayım;
Dedim ya bilmediğim birşey vardı,ve yoktur ki dünyada eşi bilinmeyenden korkmayan.Bilinmezliklerin en tuhaf duyguları ile yaşamanın rahatsızlığı.Hoş olmasa diye düşünüyorsunuz değil mi.Hoş değil zaten.O nahoşluk tam da karşıma geldi,anlamsız bakışlarını tüm benliğime dikti.
Tekrar soyutlanıyorum affınıza sığınarak.Çok uzun sürmedi ben olmak ,değil mi ?Ben'im sorunumu daha iyi görebileceğimiz bir nokta olmalı,ama nasıl? Asıl önemli soru şu ? Bu durumun değişmesi için herhangi birşey yapıyor mu Ben ?
Tarafsız gözle bakabilmek mutluluk bile veriyor bazen.Şimdi aklımdan geçiyor da,Ben kod adlı arkadaş çözüm yapsa ne kazanırım daha da korksa ne kaybederim?Hiçbiri önemli değil şuan o değilim ki.Hayatın korkusunun nafile olabileceğini anlatmak isterdim.Anlatamayağım galiba,fazla kopardım arada ki bağları.Neyse zaten görünürde az da olsa halledilen bir sorun var.
Ben'in korkusunu beraber yeniyoruz bugun,ne kadar kişileştirmeden uzaklaştıksa da zamanı biliyoruz.Ve bugünün tarihi Ben'in korkusunun yenmesi diye nitelendilebirilir.

Ben olmanın bir sakıncası yoktur sanırım bundan sonra...