Benzemez Kimse Sana

Benzemez kimse sana. Gel gülüşüne öleyim. Benzemez kimse sana, gel yüreğine yanayım. Kimi zaman, bir menekşe kokusunda arayayım seni. Kimi zaman karlı bir kış günününde ısınayım hayalinle. Güzel seveyim ama seni. Dokunmaya, hatta bakmaya kıyamadan. Sol elimde güneş, sağ elimde ay olsun, Karşımda sen. Sereyim evreni önüne. Gel birlikte gidelim ölüme, senin olduğun her yer cennet kokar. Bırak yanayım cehennem gülüşlerinde. Sen yeter ki gül, bırak kor olsun bedenim. Bırak yanmak olsun bedelim. Kokunu bilmem ki hiç. Kıyamadım koklamaya. Ama hasretim menekşem ben senin kokuna. Gel sen gir koluma. Ben yanayım kor olayım.

Bakışından süzülmesin yaşlar. Sen sağnak olursan, ben toprak kokayım. Geceler hayran kalsın bize. Sen dünyam ol, ben ayın. Korkma incinmem ben, bu şair çok gördü albayım. Kırmaz beni senin fırtınaların. Öleceseksem de rüzgarında boğulayım. Ben orman, sen ateş. Yeter ki gel yanayım. Gel usulca solum yerleş. Ben hareketsizce kalayım. Önce gecelere, sonra seher vaktine anlatayım seni. Hayran kalsın ufuk çizgisi. Sen ateş ol, ben su. bırak sana sarılayım. Buharlaşayım gökyüzüne. Senin toz kaçmasın gözüne. Yağmur olup yağayım.

Bırakma beni, kimsesiz kalmayayım. Yokluğun yaşlandırır beni, bırak çocuk kalayım. Sen prensesim ol, ben prensin. Yok bir beyaz atım, gürdür sesim. Sen iste balkonuna serenat yapayım. Kipriklerin bir ok, bırak vurduğun hedef olayım. Sensiz yaşanmıyor. Sen vatanım ol, ben şehidin. Unutma beni, ölürsemde toprağında olayım.