Bilsen ki Ahhh

eylül...
yaprakların sararıp dalını terketmesi gibi umutlarımın da beni terkettiği ay.oysa ne güzel başlamıştık, bir yudum sevgiydi tüm istediğimiz...
hayallerimizde bile imkansızı seçmiş olduğumuzu farketmeden "bana asla hoşçakal deme"diyerek başlamıştık haziranın ılık rüzgarları eşliğinde.
bir bakış,yürekten gelen gülümseme yetiyordu oysa ikimize de..
en büyük parmaklıklara mahkum olduk.özgürlüğümüzü prangayla bağlayıp bir yudum sevgimizi ellerin mahvetmesine izin verdik.
gitmemeliydim ey sevgili.
korkaklığın esaret olduğunu öğretmeliydin bana.o çocuk kalbimin korkudan yerinden fırlayacakmış gibi atmasına izin vermemeliydin.
o eylül almamalıydı beni senden..
şimdi keşkelerim yol arkadaşım olmamalıydı.
"belki bu defa"yla başlayıp,"yine miiii"ile bitişlerime başlangıç olmamalıydı o eylül...
çok özledim seni ey sevgili çok.en çok ta "bana hoşçakal deme"lerini.aynen dediğin gibi asla hoşçakal diyemeden ayrıldık ya.ben bırakmadım halaaa ellerini.ellerinin sıcaklığını.