Bir Adamın Umut Arayışları

ormanın kör kuyularında arıyordu umudunu , umut ışığını
onu bulup elinden tutup eve götürmekti niyeti
ve sabahın ilk ışıklarıyla umudunu yolcu etmeliydi
çünkü onun için kalmamıştı umut, mutluluk kalmamıştı

o gece uyumamıştı belkide umudunun kırıntılarını arıyordu
belki belki bir parça sadece bir parça kalmıştır diye
dua ediyordu , yalvarıyordu Yüce Rabb'ine "Lütfen Allah'ım"
ama Rabb'i elbet o sefil kulunu zorlu bir sınava tabii tutuyordu

aradan saatler geçmiş olmalıydıki sefil adam rüyalara dalmıştı
kim bilir rüyasında umudunu hiç bırakmamış sanki ona zincirlenmişti
onun sayesinde nefes aldığını onun sayesinde yaşadığını görüyordu
kim bilir belki de tam tersi onsuz kara bir diyarda yaşayabilmek için sürünüyordu

saatinin zili onu belki iyi belki de kötü rüyalardan alıkoymaya yetmişti
kalktığında yüzünde bir tebessüm bir gülümseyiş vardı sebebi bilinmez
ama bu umudunu bıraktığı için olamazdı elbet , belki de belki de
umudunu bırakmayacak onunla birlikte yeni satırlar yazacaktı

yalnızlıktan her sıkıldığında yanında hep dostu olmuştu; ya arkadaşlarıydı yada umuduydu
aradan seneler geçmişti sefil adam mutluydu hemde çok mutlu
bu seneler onu değiştirmemişti ama istediğine kavuşmuş ve umudu da yanındaydı
onu hiç bırakmıyordu ve anlamıştı artık sevgisini umuduyla buluyordu , onu hiç bırakmayacaktı.