Bir An

Kendimden bir haber, sevilmekten bir haber sana ulaşamayacağımı bile bile tüketiyorum mesafeleri. Adımdan geçen tüm aşkların sözde öznesi oluyorum sırf sen yoksun diye. O kadar çok seviyorum ki seni; bir seni, hep seni...

Sonbaharım oluyor tüm gitmelerim, nefessiz kalıyorum zaman zaman. Yalnızca yalnızlığımla uyuyorum ve uyanıyorum her sabah. Bir sevmek eskitiyorum bu şehrin kaldırımlarında, bir ben.

Oysayla başlayan cümlelerimin keşke oluyor son noktası. Üşüyorum çok fazla, çok daha fazla.

Ellerimde biriktirdiklerim, ceplerimden düşürdüklerim. Beynime hükmeden tüm organlarım o kadar sensiz, o kadar çaresiz...

İsmine ithaf edecek kadar büyütemiyorum satır arası karalamalarımı. Ulaşamıyorum sana, hiçbir an; hiçbir zaman.

Çok zor sensiz yaşamak, günden güne yaşlanmak... Bir an sonra kapatacağım gözlerimi hiç açmama ihtimalimi rağmen. Bir an sonra daha fazla seveceğim seni, yine sevilmeyeceğimi bildiğim halde. Bir an seviyorum diyeceğim haykırarak, bir an bağıracağım susarak, sana susar'ak...


Aralık/2011

Geçmiş ve gelecek tüm 16 Mayıs'lara...

Sessiz, sensiz, sevgisiz...