Bir Ayrılık Hikayesi

Acısı bende kalsın.. Anısı sende..
Gideni saklamak zordur yürekte ; saklandıkça acıtır,düşündükçe kanatır..
Sevipte ayrılmışsan ; anı acıdan daha ağır gelir yüreğe..
Bir çift kara bakışı takılır gözlerine,dudaklarında daha da kara ve ağır bir çift cümle...
Uğramasın diye dua edersin, ama meskenliğin temsilcisidir yine yüreğin..
Duyduklarından korkunca için titrer,dünya yalnızca anlamsızdır..Gelecek ise koca bir boşluk..
Dünyanın anlamsızlığı acıtmasa da , hayallerinin eksikliği vurur gözlerine ama serde gurur vardır ağlayamazsın..
Yalnızca git!!
Bu cümle hayat kadar ağır gelsede boğulmaya yüz tutmuş boğazını yırtarcasına çıkar..Yalnızca git..!
Güçlü görünmek istersin,kalbin biçare.. Artık hatıralarla avunacağını bilirsin..
Üzülürsün kokusu üzerinden gitmeden,nefesini yüzünde hissederken bile özlersin..
Çünkü birazdan yar EL olacaktır..
El kelimesi hiç bir lügatta bu kadar uzak olmamıştı aslında..
Arada uçurumlar bırakırcasına bu ellik neden ??
Sesini duymak istemezsin duyacakların ürkütür seni..
Kulakların yalnızca içindeki zalimce ahı ve geleceğe feryadı duyar..
Hala yanındaysa bir ümit belki! Belki hala...
Ve sonra bir adım...
Ne hayal kalır ne beklenti..
Arkasından bakarsın bırakılmışlığı yüzüne vuran rüzgarla savrulurken gözyaşların ardına bakmaması için dua edersin...
Ve sonra adımlar sıklaşır göz sevdiğinden, gönül yarinden kopar..
Her adımda biraz daha el olur,ellerinin uzanamayacağı kadar el olur..
İçinde biriken gururun isyan eder gidişine..
Haykırmak istersin ''Gitme...Seviyorum..''
''Gitme hayatı sildim uğruna,yok ettim gururumu
Sevmeyi öğrendim yüreğinde...Gitme..''
Seviyorum..
Boşluğa bırakırsın sonra kendini..
En güzel merhaba ; en asil hoşçakalda gizlidir..
Merhaba diyemediğim hoşçakal..