Bir Çakıltaşı Daha Düştü Eteğimden!

Hayal kırıklığı...
Şu an yaşadığım şey bu... İçimde kocaman bir parça kopmuş,koparılmış gibi hissediyorum.. Koparılan parçanın yerinde, koca bir delik var şimdi..
Deliğin koyu karanlığında üşüyorum... Bu delik, yüreğimi matkap gibi oyuyor... Acıyor, hem de çok acıyor..Yalnızlık duygusu kapladı tüm benliğimi...
Hayatta en çok korktuğum şey yalnız olmak... Her bulduğum çakıl taşını, eteğimde sıkıca sarmam bundan dolayı değil mi? Bundan dolayı değil mi bu koca delik?
Durmadan açılan deliklerle dolu yüreğim...
Etrafımda bir sürü insan var, arkadaşım var doyasıya ama ya dost!
Bir sevgiliden daha çok istenen...
Dostluk; Bu da bir aşk... Paylaşım... Sevgi... Tek yürek olmak...
Sokrates'in şu sözü çınlıyor kulaklarımda;
?Kimisi altını, kimisi de şan, şeref, makam ve mevkisi olsun ister; bense bir dostum olsun isterim...?
Bu kadar önemli, işte dostluk!
Kolay bulunmayan bu tek yürekte atan kalpleri, tek bir hareket ve sözcükle kaybetmek ne kadar zor ve yaşanan hayal kırıklığı ne büyük acı...
İçimdeki benden, kocaman bir parça kopararak bitti dostluğum bugün... Dost sandığım kişinin, gerçek dost olmadığını anladım... Yaşadığım hayal kırıklığı bu yüzden işte...
Neden bu kadar benciliz? Neden hep insanları kullanmak isteriz? Neden bu kadar yüzeyseliz?
Cevabım yok!
.....
Hayal kırıklığı...
Yaşadığım şey bu şimdi...
Her giden benden koca bir parça kopartıyor...
Günlerce birlikte ağladığım,
Derdini kendime dert yaptığım,
Çözüm için ondan çok koştuğum,
Ey sevgili dost!
Eteğimdeki çakıl taşı
Bir kez daha yitip gidiyor...