Bir Garip Tüketmek Meselesi

Haydi biraz tüketmekten bahsedelim. Nihayetinde tüketici bir toplumuz öyle değil mi? Önümüze gelen, pazarlara yığılan, vitrinleri renklendiren çoğu eşya bizim tüketmemiz için var. Dünya kocaman bir alışveriş merkezine dönüşmüş durumda.(!) Sanayi devrimi ile birlikte gelişen endüstri ve teknoloji çeşitli ürün pazarları yarattı ve insanlar tüketmeye yönlendirildi. Daha doğrusu yönlendirilmedi reklamlarla, çeşitli illüzyonlarla insanların beyinleri yıkandı. Tüketmezsek yaşayamayız gibi bir algı oluşturuldu.



Oysa bizim daha geçen sene aldığımız telefonu, bu sene yeni modeli çıktı diye değiştirmeye ihtiyacımız yok. Elimizde aynı renginden beş adet bulunan kotumuza bir yenisini eklemeye ihtiyacımız yok. Tüketmeye daha çok tüketmeye ihtiyacımız yok. Evlerimizi tıka basa madde ile doldururken gönlümüzdeki manadan azar azar kaybediyoruz farkında değil misiniz? Dünya pazarında ruhumuzu da satmış durumdayız. Ne acı!



Vefayı, sabrı ne çabuk tüketiyoruz. Alım hızımız arttıkça tahammül sınırımız düştü. Her şeyin bir anda elimize geçmesini istiyoruz. Elimizde olmayanın ise bizim için bir değeri kalmıyor. Zora asla gelemiyoruz. Sabretmenin erdemini vurgulayan cümleler bir bir anlamını yitiriyor artık.



Sevgileri ne çabuk tüketiyoruz. Önceden mektuplarla süregelen, yıllar yılı kalbe nakış misali işlenen sevgiler; şimdilerde en ufak bahanelerle bitiveriyor. Kaybetme korkusunu tükettik. Karşımızdaki; sözde aşık olduğumuz insan. Aşığız tabi ama canımızı sıkmayagörsün. Eğer canımızı sıkıyorsa yol da orada, kapı da. Ne de olsa elimizin altında daha nitelikli, daha akla ve kalbe yatkın olanı illaki vardır. Yoksa da ulaşılabilir yakınlıktadır. Oysa unuttuğumuz bir şey var; sevginin alternatifi olmaz.



Sevginin üstünlüğüne her zaman inandım.

Ve inanıyorum ki; maddeyi manaya değiştiğimiz şu günlerde bizi yine sevgi kurtaracak.



Bu nedenle naif dost !;

Tüketmeyi hüner sanma.

Emek harcadığın her şey,

güzelleşir zamanla.

Özünü kaybet-me,

bu şaşalı pazarda

Sevgiye,

.

.

emek harca.