Bir Kelebektim..

Hayattan habersiz bir yavruydum kozalağımda. Işık vurduğunda gözüme,karanlık yerini aydınlığa bıraktıgında kendimi ucu bucağı görünmeyen bir sonsuzlukta hissettim.. Ardında karanlığı görmeden. Hayatı dolu dolu yaşayacağımı sandım.. Hiç bitmeyecek uzun bir ömrüm olacak sandım.. ve göklere doğru kanat çırptım. Ne güzeldi yaşamak,yeşilliklere doğru süzülmek ne güzeldi. Bunca güzelliğin sonunda hiç kötü yan yokmuydu? Yada ben neden vardım.. Beni kim getirdi hiç düşünmeden uçuyordum yeşilliklere. Durmadan uçtum,uçtum.. ve yine karanlık. Acı.. Beklemiyor değildim onca güzelliğin sonunda acının olduğunu. Sadece acı çekeceğimi düşünürken ölmüştüm. Söyledğim tüm sözlerin yalan oldugunu düşünmüştüm.Hiçbirşeyin aslı yok.. Ben boş bir varlığım ve güzelliklerin geçici oldugunu düşünmüştüm..Bir daha yaşamak umuduyla beklediğim karanlığımda bir ışığın bana çok görülmesini hazmedememiş isyan etmiştim..İsyanım karanlıgımın sonsuzluguna sebep olmuştu farkedememiştim.. Kaybetmiştim..