Bir Şizofrenden Notlar - 1

Rüzgârın kuruttuğu avuçlarımla kalemi okşarken yine ürkek parmak uçlarım
Ne çok anıyı yazmaya meraklıydı masanın kenarına adımlarım kıvrılmaya başladığında oysa
Öncesinde itiraflarımı dökecektim, yüreğimin emzirdiği günahlarla birlikte.
Susku nöbetlerinde biriktirdiğim gözyaşlarını yalayacaktı mürekkebim
İlk satırlarda akmaya başlayacaktı, siyaha vurgun kırmızı renkler.

Şimdi ise...
Sanki bütün düşüncelerim körebe oynuyor, karanlık şakaklarımda belirmeye başladığı sıra
Bir harfin yakasından tutup, olağanca gücümle satırlara gömmek istiyorum
Sahi, size de öyle atmıştım değil mi? Göğüs kafesimin içine.
Merhametsiz soytarıydı geçmiş, gelecek ise yüzünden dünya renkleri uçuşmuş palyaço...

Geçmişe baktığımda...

Aşkların, hayallerin, kırılan ağaç dallarının ve sonunda hüzünlerin piç doğurduğu asırlar öncesi zaman.
Ah! Ne çok kısır anlarıma şahitlik yapmıştınız, yüzünüzde arsız pişkinlik.
Of! Geçmişi düşlerken ufalmaya başlayan beynim, hep sonbaharları hatırlatıyor.
En çok kuruttuğum yaprakları ceplerimde saklamayı severdim.
Hüznün soluşu gibi, - özlediğimde ellerimden dökülürdü-
Birde saçlarına güneşin kızılını çalmış o küçük kız
Sizde hatırlar mısınız? Onu
Konuşmaya başladığında, şerbet akıtırdı sanki kelimeleri
Nefesimi yutup, zamanı boğardım.

O sıra;
Gözlerim cennet kapısına dayanır gibi yüzüne tapardı
Dokunurdu usulca hayallerim,
Ve ruhum etimden sıyrılıp tek kişilik sevişme ayinlerinde
Ona eşlik ederdi, günlerini eskiterek.

Sonrasını hepiniz biliyorsunuz...
Bir meleğin kanatlarını kopartıp, sizliği seçtiğini
Ve gelecek masallarının geçmişin mezarlığında çürüdüğünü.
Bereketine küfrettiğim insanlığınızdan,
Ölürken nasiplenmek istiyorum.

Gözlerime mühür, Tanrı'nın elleri...


Gelecek ise;
Kelimelerimin düşük yaptı,

Ve artık kalemlerin kısır kaldığı an...