Bir Yalnızın Anatomisi

Yalnızlığa alışmış bir insanı sevmek zordur. Sevip, sevdiremezsin kendini. Çünkü yalnızlık bir düşünce, sevgi ise olma durumudur.

Yalnıza aşkı öğretemezsin mesela. Cevap alamazsın bencil yada bekleyiş içindeki sorulara. "Umut" ise sadece tehlikeli bir yanılsama. Sen sadece hayalleri gerçekleştirdiğini düşünen birisin. Bırak o hayalleri, yaşama, gerçekçi düşün. Yalnızlık dediği yalnızın, diğer geriye kalan herkesin "aşk" dediğine bir başkaldırıdır sadece. Anlam aramamak gerek. Uzunca bir zaman aradığın bir şeyin aslında sende olmadığını anlamak yada yapman gereken her şeyi yarım bırakıp yapmaman gerekenlerin hepsini tamamlamak gibi. Akışına bırak...

Sevdirmeye çalışma, insan bazen unutmalı çünkü ruhunun okşanması gereken bir kazanova yada bir fahişe olduğunu. Üzülme, duvardaki saate bak, saat ol hatta, dön, geç, zamanla / yalnız alışır sana. Ve yalnızlığa alışmış biri eğer sana da alışmışsa onu kaybetme. Çünkü seni bir daha öyle seven ve hatırlayacak olan kimse olmayacaktır.

Bırak akışına, tıpkı damarlarındaki kan gibi.

1510047