Bir Yudum Sen

Bir yudum sen olsaydın, dinerdi susuzluğum! Gözlerim yıldız dökerdi kanlı yaşlar yerine. Işık saçardı gülüşlerim. Böyle kırlmazdı kolum kanadım. İçlenmezdim karanlıkta hayaline tutunan yoksunluğuma. Sen olsaydın yanımda, dünya değiştirirdi rengini. Maviye boyanırdı düşler ve dağıtmazdı beynimi o karamsar düşünceler. Yağmurun sesine karışmazdı hıçkırıklarım. Kendimi böylesine savunmasız hissetmezdim. Korkmazdım her yeni doğan güneşten. Ve yalnızlığa soyunmazdı yorgun yüreğim. Her şey daha farklı olurdu bilirim. Hasret şarkıları dokunmazdı yüreğime, ağlamazdım yerli yersiz, canım acımazdı böyle çok... Dalıp dalıp gitmezdi gözlerim sensizliği ağırlayan soğuk odalarda. İçim üşümezdi bu kara gecelerde. Yorgunluğumu anlatırdım yanımda sen olsaydın, sensiz akşamlarda nasıl eksildiğimi ve hasretin nasıl acımasız olduğunu anlardın belki o zaman. Anlardın ve bırakıp gitmezdin beni bir daha. Susan gözlerinde unuturdum çektiğim tüm acıları. Kaderimi sevmeyi öğrenirdim belkide. Keşke, keşke sen olsaydın bir anlık... Bir kere dokunsaydım tenine, sarılsaydım sımsıkı, uyusaydım dizlerinde. Biterdi belki ölüm korkularım. Birlikte ağlar, birlikte ölürdük hiç olmazsa. Kimbilir yitirdiğim tüm güzellikler seninle sarardı çarelerden uzak ömrümü yeniden... O zaman acıtmazdı yüreğimdeki sancı. Çok değil inan, bir yudum sen olsaydın, dinerdi susuzluğum!...