Bir Zamanlar

Bir zamanlar seni sevdiğimi sanırdım. Dünya senin etrafında döner bilirdim. Yönüm, yörüngem, sevdiğim, herşeyimdin bir zamanlar...
Ve bir gün anladım ki seni sevdikçe kendinden biraz daha kopmaya başladı yüreğim. Seni sevdikçe inançlarım yokoldu aşka dair...
Öyle çok yara aldım ki, seni sevmek artık sadece canımı acıtan bir kanlı bıçak gibi saplı kaldı yüreğimin en ağrılı yerinde. Bir zamanlar senin tüm yüreğinle bir tek benim olduğunu sanırdım, seni kendim bilirdim bir zamanlar...
Sen kendini alıp gidince ben kendimi koyamadım hiç bir yerlere... Öyle derin boşluklarda düştüm, kalktım. Senin ışığın yoktu karanlığımda. Ben bir zamanlar seni görürdüm aynalarda. Gözlerimde senin bakışların vardı. Ve hiç saklamadım hüznümü. Unutmak imkansız sanırdım. Bir tek sen anlarsın derdimi, bir tek sen seversin beni herkesten başka sanırdım. Ve büyürdün gözümde olduğundan çok... Sonra çıkıp gittin bir gün.
Yalnız kalınca anlıyor insan, alışkanlıklarda unutulurmuş meğer. İlk günkü gibi kalmazmış aşk sandığın o ağrılı heyecan.
Ben bir zamanlar ayrılığın adını bile bilmezdim. Şimdi öyle bir zamanındayım ki yaşamın ayrılığa açılır bütün kapılar... Zaman geçer, umut biter, düşler tükenir, unutulur her şey... Kendine kalır yürek.
Ve artık değişir bildiğin her şey. Ben bir zamanlar tek doğru seni bilirdim. Sense benim en büyük yanılgım oldun...