Birleşen Gülüşler

İnsan hayatta her zaman bir yerden başlamayı bilmeli, ki bilmekte zorunda.
Hepimiz aynı hayatta farklı noktalarda, farklı rollerde oynadığımız oyunun içinde birşeyler başarmak,
biraz yol almak için bir kaç adımla başlamalıyız yolculuklarımıza, birkaç damla ter akıtarak geleceğiz
zor görünen hedeflerin en sonuna...

Fakat bilmeli ki o ilk adımdan korkmadan, "akacak bir kaç damla ter ile olacak iş değil bu"
diye daha başlamadan pes etmeden geleceğiz tüm zorlukların üstesinden, bizim için olan hayat,
bizim emeğimiz ile toprağa düşecek tek bir tohumla dahi en iyiye ulaşacak ve en her ufak şeyde
daha da büyüyeceğiz, attığımız ufak adımlar yerini emin ve kararlı bir koşuşa, döktüğümüz bir kaç damla
ter gün geçtikçe ummanlara, o minik tohumcuk her gün birer ikişer artarak bir ormana sebep olacak şu
ömrümüzün topraklarında...

Ve bizler, o koşuşların, ummanların, ormanların arasından, ardından dönüp baktığımızda,
derin bir nefes aldığımızda göreceğiz ki, elimizde minik adımlar, bir kaç damla ter ve bir küçük
tohum ile başlamış hayat yolumuz.
Ve göz yumup sonsuza yatınca anlayacağız ki varsa soğuk, soluk çehrede hafif bir tebessümümüz,
gülüşlerimiz bile birleşe birleşe başarmış o soğuğu, soluğu bile gülümsetmeyi...



02.11.2010