Birlikteliği Sorgulamak 1.bölüm

Bir kız sahil kenarında bir parka gitmiş,orada gördüğü adama
-pardon! ben bir arkadaşımı arıyorum da,uzun boylu,hep yalnız gelir.
-buraya o kadar yalnız insan gelir ki!
Önemli olan yerin neresi olduğu veya sorduğu adamın ruh hali değil,olan insanların gerçekten yalnız olduğu gerçeği.Hergün bir sürü insanla karşılaşırız,tanıdıklarımız tanımadıklarımız veya daha iyi çok daha iyi tanıdıklarımız ama hepsinin hepimizin bir yalnızlığı var,en çok sevdiğimiz ortamda da olsak bir yanımız hep yalnız kalıyor veya kaybetme korkusu buna itiyor,bu yalnızlık olmalı mı? yalnızlık olarak değil de kendimizle başbaşa kalıp düşünme hakkımız olamaz mı? bunu yapmak bir gereklilik değil mi? Her neye olursa olsun bütün ruhumuzu verdiğimizi düşündüğümüzde bu hakkı da vermiş oluyoruz.Gerçekte belki vermiyoruz ama düşüncemiz o yönde olduğu için gerçek te o oluyor.Peki bu bize ne kazandırıyor ne kaybettiriyor? herşeyi verdiğimizde kendimizi daha mı alacaklı görüyoruz,bencilliğimiz kendini gösteriyor.Karşıdaki insanın düşünceleri ikinci planda kalıyor,ayrılık zamanı geldiğinde iki büyük şok yaşıyoruz,birincisi ben nerede hata yaptım diye düşündüğümüzde bulamıyoruz çünkü hep verdim nasıl oluyor da oldu bu ikincisi ise ayrıldıktan sonra kendimize ait aklımız kalmıyor.Bütün düşünceler onunla,bize ait olan yok.Tekrar kendimiz toparlayıncaya kadar geçen zaman aleyhimize,yarattığı acı da keder de cabası.
Ne kaybettiriyor? eğer duygularımızı kontrol edebilirsek ama aşkta duyguları kontrol edebilmek mümkün değilmiş düşünceler olmazmış.
Kendimize ait aklımızın bir köşesine sakladığımız yalnızlık her zaman doğru düşünme imkanı veriyor,en azından bize doğru geldiği şekli.Doğru düşünceleri bulmak demek düşünemediklerimizi düşünebilmek ve karşılaştırabilmek değil mi?
Aşkta böyle bir yalnızlığa sahip olmanın avantajları nelerdir?
Birbirlerinin yalnızlığına saygı duyuyorlarsa yani ikisi de birbirlerinin özel bir hayatı da olduğuna inanıyorsa kırılganlıklar daha az olacaktır,neden mi? çünkü ortada sevgi kadar saygı da var.Evlenilebilir,beraber yaşanabilir,aynı iş yerinde çalışılıyor olabilir ama paylaşılması gereken herşey değil,aşkı paylaşamazsın onun aşkının sana da yeteceğini düşünemezsin.Onun düşüncelerini paylaşabilirsin ama bu ancak sen öğle istediğin için olabilir.O öğle düşündüğü için değil,bu şekilde yapmak demek zamanla kesinlikle zaralı olacaktır.Hayatını paylaşamazsın,birincisi,her an birliktelik ister istemez sıkar.İkincisi zamanla öğrenebileceğin daha doğrusu zamanın getirebileceği bilgileri ve öğretileri alamazsın.Olgunluk geride bıraktığın zaman ve olaylardan aldığın bilgileri ve dersleri kullanmaktır,eğer her an birlikte olmaya çalışır hayatına hep girersen zamanla aşk ile alışkanlık arasındaki fark olduğunu bile anlayamazsın.Fakat eğer ki onun özel hayatına saygı duyarak yani sahip olduğu o özel yalnızlığına saygı göstererek birlikteliği başabiliyorsan.Bu seni sakın şımartmasın ama,çünkü karşındaki insanın senin bildiğin şekilde doğru olamayacağı gerçeğini de bilmek zorundasın,zaten saygı duyduğunuza göre bunu da biliyorsunuz demektir.