Bu Sabah

bu sabah uyandığımda güneş yoktu hava kapalı bana inat ağlıyordu... üşüdüm, soğuk odamda.. bir bardak sütümü kedimle paylaştım. sıradan bir gün dü her zaman ki gibi yine kederli yine çaresiz. umut dünyasında yapayalnızdım.ve bir bayramı geride bıraktım sağ olana nice bayramlar gelecekti umut dünyasında yalnızlığımı paylaşacak insanların yanına da gitmedim bu bayram. Çocukları yaşlıları ziyaret edemedim.
rüzgarın camlara getirdiği yağmur damlacıklarını izledim uzun bir süre. yine boş hayallere daldım. gözlerim doldu ağlamayı istediğim halde dolan gözlerimden yaşları akıtamadım.
beni bu denli çaresiz kılan neydi diye düşündüm. aklıma pek bir şey de gelmedi ama çaresizdim. hayattan hiç bir beklentisi kalmamış insanlar gibiydim. neden bu acıları tek başıma sadece ben yaşamak zorundaydım neden neden neden........
insanlardan kaçtım uzun bir zaman adresimi değiştirdim telefonumu değiştirdim. kendimi karanlıklar içine hapsettim.
her gittiğim yere çaresizlik götürdüğümü düşündüm. kimi tanıdıysam ona keder dert verdim. vermiş olmalıydım ki hak ettiğim şekilde bana davranıyorlardı..aranan ve sevilen hiç olmadım. ya çok şefkat arıyordum ya da şefkat veremiyordum.

hayat bazen insanlara sadece sevinçler veremeyebiliyor.acılar da kederler de bu hayatın içinde var..

sadece bende var demek de doğru olmamalı

artık geçen trenlerin seslerini duymayacağım artık hiç bir istasyonda sevdiklerimi beklemeyeceğim.
bir tek sevenim kalmadı dünyada kedimden başka....................
umutlarınız bol olsun. sevdalarınız bol olsun umduğunuzu hayattan her zaman bulun.sizler düz yaylalarda çiçekli bahçelerde yürüyün .
ben ise tezekli yollarda dikenli tarlalarda yol almaya devam edeceğim.. umutsuzluğumun umuda döneceğe güne kadar...


2007