Bu sefer sensizliğine yazıcam...

Kimdir yazarlar?Niçin yazarlar?Bizleri ağlatmak mıdır niyetleri?Harbuki onlar yazmaz bu şiirleri.Hayatları yazar tüm o sözleri.Zaten hayat değilmidir insanı ağlatan,yazdıran,utandıran,boynunu kıran...Belki saçma gelecek ama yazarlarda yazmazlar her zaman.Çoğu zaman kederler,acılar yada kısacası gerçekler yüzümüze vurduğu zaman yazarız.Yazarlar için yazmak en büyük arkadaştır.
Kalemler bize güven kaynağıdır.Haydi anlat hadi al beni eline yaz der gibi bakarlar.Sayfalar ise sırdaştır."Anlat bana sırlarını."Sizi ele vermez kağıtlar.Derler ki;

"Yazamıyorum"İşte bunu dediğiniz gün hayat neşeniz bitmiştir.Her insan yazabilir.Belkide uğraşnaz.Eğer yazamıyorsanız yaşama sevinciniz bitmiştir.Acılarınızı çekemiyorsunuz,sevinçlerinizi yaşayamıyorsunuz demektir.Eğer hala yazamıyorum diyorsanız bir gözden geçirin hayatınızı.Eminim şahaser bişiler çıkıcak ortaya...
Dediğim gibi yazarların aslında hayatı konuşur.Bir gün şiir okurken şiirin derinliklerine inin.Aslında şairin hayatından ir kısseden hissedir.Mesela derki Hilmi Yavuz.

"Gelde bir sürgünü yeniden baştan alalım."
"Boz türküler nakşeyleyen görüntü."
"Seni kısık bir güle döndüren bir örtü."
"Kalkıyor,bırakıp ilkyazı yarım"

Sizce ne demiş?Bir düşünün.Zorlayın kendinizi...Biraz yardımcı olayım.Bence Hilmi Yavuz'un hayatında tekrar yaşamak istediği sahneler var.Pişmanlık duyduğu başa almak istediği.Unutamadığı bir kaç sahne var.Hatıraları var.Hala yanında duran.Bir örtü falan.Sevdiğinden kalan.Pişman terkettiği için pişman.
İşte budur yazmak bir anınızı açığa vurmadan şifreli anlatmak...

(Amacım yazarların hayatlarını eleştirmek değil amatörce bi düşünce)