Büyüdükçe

Mutluluğun resmini çiz deseler,
üstten aşağıya; Güneş,dağ,nehir, ufak bir köprü, ev, tavşan ve ağaç topluluğu çizerdim küçükken...
Büyüdükçe ağaçlar tutuştu, tavşan kayboldu, ev ve köprü yok oldu, nehir kurudu... dağlar unutuldu....
Güneş bütün sıcaklığıyla yakıp kavurdu, gerçekleri...
Büyüdükçe teker teker döküldü yapraklar, küçüldü mutluluklar...
Büyüdükçe tükendi kalem...
Büyüdükçe küçüldük...
Büyüdükçe kimse soramaz oldu o resmi...
Büyüdükçe hayal olduk...
Hayal mi? gerçek mi? büyüdükçe anladık!