Büyüdükçe Küçülüyor Çocukluğum

Bir ağlayışla belki de küçük bir çığlıkla başlar hayat yolu. O görülen minicik bebek çok uzun yollardan gelmiştir aslında dünyayı tanımak için. Bu gezegene ait bir kaçta olsa hatıra toparlayabilmek için.İşte gelir bunun için, zamanla anneyi tanır, babayı tanır, sevgiyi öğrenir, şefkatle büyütülür. Tanıdıkça, tanındıkça kalır burda. Kalmak ister, herşeyi böylesine güzel sanıp yürümek ister çıktığı yolda.
Belki de sadece meraktır, yolun sonuna duyulan heyecan. Bir çok engelle karşılaşır daha çocukken.Kötü çocuklar çıkar karşına,alıp ellerinden şekerlerini yere fırlatırlar. Sımsıkı tutulan oyuncağı alıp paramparça ederler...
Çok üzülür , ağlar kaybettiği değerlerine. Ama 'anne' dediği melek gider siler gözyaşlarını. 'baba' denilen kahraman bir iş dönüşü bakarsın en tatlı şekeri, en güzel en süslü oyuncakları alır gelir karşına. Sarılırsın boynuna kocaman bir öpücük kondurur, minnetle bakarsın gözlerinin koyuluğuna. Hep böyle sanarsın hayatı, hep birşeyler kaybedilir, ama tekrar bi kahraman çıkar karşına daha da güzellerini sunar sanırsın. Sonra çıkarsın çocukluktan, oyuncakları eskisi gibi sevmez olursun.
Şekerler eski tadı bırakmazlar ağzında. bir an bocalarsın anlayamazsın neler olduğunu. yine yine ve yine merak edersin ama bu sefer de biraz korku düşer büyüyen bedenine. Sonra dostluğu öğrenirsin, aşkı tadarsın.
Her ikisi de hayat sınavının en zor sorularıdır aslında. Seçenekler sunulur önüne.. Bilemezsin hangisinin doğru seçenek olduğunu.. Karar veremezsin korkarsın.. Oysa bilemezsin ki, aslında en doğrularının karşına hayatın kendisinin sunacağını..
Gün gelir bulursun dostunu, sonra da aşkını... Dost başkadır, aşkın tadıysa bambaşka.Tek bi yerde kesişir yolları.
Eğer aşkı yüzünden ölümü bile denemişse en yakının, nefret edersin buna sebep olandan . Oyüzden sende korkarsın, en başından bitik çıkarsın yola. Ama bir gün gelir çıkar biri karşına, unutturur tüm geçmişi, yok eder tüm korkuları. O saatten sonra da tek bir korku sarar içini. Kaybetmek ! Herşeyini ona adamışken engellere takılı kalmak ! Sen şüphe etmezsin ne onun aşkından ne de aşkının gerçekliğinden ! Korkulan tek şey engeldir ! Bu büyüyü bozacak bir engel çıkmasından korkarsın !
Çocukluğundaki gibi gider sarılırsın annene , söylersin ama herşeyiyle anlatamazsın korkularını ! Aklına gelir çocukluğun.
Babanın eline bakarsın, acaba onu getirir mi diye ! Ya da getirmesine de gerek yoktur suskun kalsa bile sen yine eskisi gibi minnetle bakabilirsin ona. Sırf hayallerini yıkmasın diye, yine kocaman sarılabilirsin ona..
Anlatamasan bile anlamalarını beklersin korkularını. Ama olmaz ! Bilmedikleri için de anlayamazlar seni.
Ama sen adın gibi de bilirsin engelleri..


22.04.2010