Büyüdükçe Yaşlanıyormuş İnsan Öğrendim

Büyüdükçe yaşlanıyormuş insan, öğrendim.

Şimdi bir çoğunuz diyor ki bu nasıl bir giriş cümlesi? 

Haklı olabilirsiniz bile demeyeceğim, çünkü haklısınız.

Yaşlanan bedenimiz değil sadece hayallerimiz, ruhumuz, umudumuz, vicdanımız, sabrımız da yaşlanıyor üstüne.

Mesela kaybettiklerimizin hatıraları yaşlanıyor, hafızamızdaki hatıraları, siluetleri yaşlanıyor, ergen olmaya başladığımız anda içimizde tomurcuklanan özgürlük tutkusu yaşlanıyor. Bir para düzenine değdiğinde delikanlı bir beyinle yemek için, içmek için, giyinmek için, barınmak için, borçlanmak için kalp huzurun yaşlanıyor hızlıca.

Mesela o kadar yaşlanmış ki hevesim, oturduğu koltuktan bastonu desteği ile kalkıp yazıyı tamamlamadan dışa yarım bırakıyor fikirlerimi...