Büyüme...
Büyüme kızım! Ayşe... Fatma sende...
Büyüme ki hayat denen bu girdabın;labirent sokaklarını yürüme.Taşıyamıyacağın yükleri verirler omzuna, bilmezler ki o omuzlar nede narindir.
Büyüme meleğim... Kadir kıymet bilmeyen ellere düşme, kelebeğin ömrüne benzetirler ömrünü o bir günde ölür sen se hergün...Ağlatırlar, uzandığın her elde sadece el izi kalır.Bir elin parmak sayısı bile etmez dost dediğin.
Büyüme kızım tökezlediğinde gördüğün yıldızlar var ya ışıl ışıl; yok..yok göremezsin...
yok ki gönül gözü öyle tanıdığın bildiğin.
Ninni diye bildiğin o muhteşem rüzgar sesi tokat olur yüzüne...Lütfen büyüme...
Ahh ah gördüğün rüyalar nede renklidir şimdi...Kimse bilmez ki cennet sende gizli...
ablam çok güzel olmuş ellerine sağlık👍
senin de yüreğine sağlık haticem
konu ve açılımın hoş tebrikler.
Aslı Hanım...büyüme demekle büyünmeyeceğini bilseydim inanın alnıma büyüme yavrum tabelası asardım...annem her kucağına aldığında tabelayı görüp söylensin diye...ama hayat büyümeyi,büyümekle beraber öğrenmeyi ve öğretmeyi gerektiriyor...yinede çok güzel bir deneme okudum ..kaleminize sağlık...