canın sağolsun

hayatın en acımasız olduğunu hissediyordum veyaşamaktan zevk almayı unutmuştum ki kader seni karşıma çıkardı. bir selamla başladı arkadaşlığımız.iki dost iki can olduk.iyi anlaşan iki kafadar arkadaş olduk. dertleştik, güldük, ağladık beraber.
sonra benim hislerim değişmeye başladı farkına varmadan.seni kıskanır oldum herkesten.sadece benle ol istiyordum sadece benle zaman geçir.ve sonunda sende bunu farkettin.karşılıklı olduğunu belli ettin hislerimin.
uçuyordum mutluluktan.insanın ayaklarının yerden kesilmesi ne demekmiş sayende öğrendim.mutluydum huzurluydum senleyken. dünya batmış, yıkılmış, felaket olmuş kimin umrunda. ben senleydim ya gerisi boştu.sen yanımdayken ölüme bile giderim gibi geliyordu.
ama sonra ne oldu bilmiyorum. neden değiştin bu kadar.ya ben seni hiç tanımamışım yada sen bana kendini çok farklı tanıtmışsın bilemiyorum.
sen gittin ben bittim,sen gittin ben öldüm.
şimdi yaşayan , nefes alan bir cenazeyim.sadece bedenim yaşayan, ruhum intihar etmiş durumda.
sayende insanlara inancımı yitirdim.sevgiye aşka arkadaşlığa hiçbirine inancım yok artık.
hani insana bıçak saplanırda anlatılmaz bir acı yaşar ya o acıyı yaşattın bana.ömrümde çekmediğim kadar çok acı çekiyorum.
şimdi kapattım kapılarımı aşka, sevgiye.sana da bişey demiyorum canın sağolsun ne deyim...

yaşanması gerekiyormuş, yaşadım...