Cansuyum !
Sen ve Ben...
Yıllar süren bir uykudan uyanış gibiydi ruhumun sana teslimiyeti, sana kadar olan her an hayal; senden sonrası var olan tek gerçekti sanki. Bir dirilişti adeta, ölü bir yaşamdan tutup çektin minicik ellerinle beni, seninle dolu bu müthiş serüvene, hayatın ta kendisi olan suretine...
Annem hep derdi ? anne olmadan anlayamazsın anneliğin kıymetini' diye. Kendimin kıymetini anladığım falan yok hala, ama kendimden başka bir insana bir hayatı göz kırpmadan armağan edebilecek olmanın dayanılmaz hafifliğini hissettim, benden bir parça olan bir insana yüreğimi söküp veremeyişimin can çekişmesini gördüm içimde ve değerli görünen her şeyin ne denli değersiz olduğunu şu masal dünyada...
Bir sen vardın sanki tek gerçek, bir sen bana beni anlatan, sessizce bağıran yüzüme yüzüme , ve bakışlarıyla aklımı başımdan alan bir sen ....
Sen dizlerimin dermanı, susuzluğumu kana kana kara gözlerinde, açlığımı minicik ellerinin sıcağıyla geçirdiğim sen...
... Oğlum.. Hayatın tutunduğum en sağlam yeri, yaşam denen hazine...
Seninle büyüyorum ben de; ruhumun en çocuk yanı seninle yürüyor, seninle konuşuyor ve sevmeyi, o en saf hali ile salt sevmeyi öğreniyor. Tüm eksik yanlarımın diğer yarısı saklı sende, sanki gelmesen tükenecekmişim gibi...
Kaderin zamanlaması gerçekten müthiş, inanmamak imkânsız; zavallı, küçük insanlar olduğumuza. Sahip olduğumuzu sandığımız birçok şeyin asla bizim olmadığını anlamamamız korkunç.
Kaybetme korkusunun adı ?evlat'!
Şimdi geriye kalan her şey tereddütsüz kaybolabilir!...
Merhamet, şefkat, bağışlama , sabır .... Tüm bunlar içimde bir yerlerdeydi ve ben sen gelene dek göremedim, hissedemedim öyle mi?
Sen tüm insan yanlarımla geldin bana. Bana beni getirdin, gerçek beni...
Kahkaha atmayı öğrendim seninle, bir neden aramadan vara yoğa gülebilmeyi... Hayatın ?sen' penceresinden insanları sevebilmeyi, küsmenin bir oyun ve barışmanın aslında ne kadar kolay olduğunu...
Kızgınlığı bir çikolatanın kahverengisiyle takas edip mutlu olmayı öğrendim, canlı cansız her şeye koşulsuz sarılabilmeyi, toza toprağa bulanıp tepeden tırnağa, yüreğimi tertemiz tutabilmeyi... Beni sende öğrendim canım oğlum. Sen yalnız gelmedin bana, nedensiz de değil biliyorum.
Kucak dolusu ben ?le, hayat dolusu sen kattın yaşamıma.
İyi ki geldin ki yaşamayı öğrendim, doğduğum günden beri doğduğun günü beklediğimi ...
