Çelişki

Biz insanlar otcul ve etcil besleniyoruz.Birikim(ler) de yapabiliyoruz ihtiyacımız fazlasını.Bedenimiz için (ruhumuzun bedenimizde barınması için) büyük bir talan(lar) da yaptığımız oluyor saygısızca..Eee yaşam bu!..deyip geçiştirdiğimiz de oluyor.
Peki,neden yüreğimizi bir kişi için mühürlemek zorundayız?..Ya da neden bu dayatılmakta?..Yürek sadece bir kişiye mi ait olmalı?..Öyle ise madem neden en güzel filmler,romanlar,şiirler çoklu aşklara yönelik?..
Nazım'ın dediği gibi olmasın sakın!"en güzel aşk,henüz yaşamadığın aşktır..!"(şiirin orjinal metinlerinde bu konudan bahsedilmez! biz bu anlamı yüklemişizdir!)
Neyse..işte bu!.. aradığım bu!.. dediğimizin hükmü bir sonrakini bulunca nasıl da kayboluyor,alt üst etmiyor mu tüm bildiklerimizi?..onu da alt üst edecek gelene dek sürüp gitmiyor mu bu hikaye?..
Gelelim diğerine,ya bunu hiç yaşamayan(lar) ya da iddia edenlere ne demeli?..sahiden yaşamamışlar mı?..mühürledikleri için mi yüreklerini yaşamamışlar ya da farkında mı değiller yaşadıklarının?..Belki de bir anlam bile yükleme cesaretini gösteremeden sıradanlaştırmış olmasınlar sakın!!..Öldürmüşler midir bir nevi ticaret usülüne mi dönüştürmüşlerdir yoksa?..en acımasız ve seviyesiz isimler mi koymuşlardır yaşadıklarına?.."one night stand" ya da "al gülüm ver gülüm" gibi..Oysa adını koyamadığı ne çok şey vardır ya da elinden kayıp giden "el kiri" dediği..
Yanlış anımsamıyorsam bir şairin dediği gibi: şair çok,şiir de..ama okuyan yok!.. Ben de ekliyorum ve diyorum ki:aşık çok,aşık olan da gırla ama aşkı yaşayan ona bir anlam yükleyen ve ruhunda benimseyen azdır!..Ama bu ve benzeri gibi(ler) pek kabul göremezler toplum tarafından..Hazırdır yafta(lar) yapıştırılıverir biri ya da birileri tarafından!.."şerefsiz!" diye..

Ne olacak şimdi?..Bedeni mi yaşatacağız yoksa ruhumuzu mu ?..
Yaman bir çelişki değil midir?..tekil diye dayatılan ama tekrarı hiç de aynı olmayan tekil aşklara çoğul mu demeli yoksa mühürlemeli mi?..