Cennete Mektuplar
Ya işte böyle, güzel kadın! Gün gelir kısa notlar yazarmış ancak insan en sevdiğine, belki melekler fısıldar diye. Dokunamamak kötü anne, elini uzatıp tutamamak, koklayamamak, saramamak kötü! Yoklukla kucaklaşmak kötü!
En çok gülüşünü özlüyorum sanırım, sen gideli hiçbir bahar yakışmadı çocuk kalbime. Belki büyüdüm ama yüreğim hala senin ninnilerinde. 20'sine gelse de, 45' ini geçse de; bir evlat, anneye hep muhtaçtır ya, işte öyle hasretim gül yüzüne.
Anladım zaman demlermiş hasreti, koyulaşırmış ve aynı acı farklı surette uğrarmış kalbe. Yani demem o ki, yokluğunun her günü başka yoruyor anne. Şafak saymak da lüks artık bize. Kim bilir ne zaman? Ya da olması mümkün mü acaba? Bir daha görebilecek miyim gülümseyişini? Senin kızın olabilecek miyim başka bir yerde yeniden? Ne çok isterdim bir bilsen! Cennette de var mıdır şefkatli yorgun anneler ve anne sevgisini küçük kalbine sığdıramayan evlatlar?
Hani sen hep mutlu uyanırdın ya sabahları, enerjin sarardı dört bir yanı. Ben gündoğumunu yüzünde buluyormuşum anne. Artık gün/eş bile sarmıyor ruhumu yeterince. Ama ben senin kızınım değil mi, enerji vermeliyim sevdiklerime. Savaşmalıyım, yorulsam da gülümsemeli, kaybetsem de sevinmeliyim öğrendiklerime. Ben, senin kızınım anne. Senden öğrendim bir kır çiçeğinin kokusuyla öykülenmeyi, bir kelebeğin kanadından mutluluk türetmeyi... Neler öğrendim senden, hayatın sana öğrettiklerine rağmen, iyiliğinden asla taviz vermeyen yüreğinden.
Biliyorum, sana erişmek cennete ulaşmaktır annem. Eminim şu an hissediyor o güzel ruhun, kucaklıyor belki beni yine sevgiyle. Anneler şefkatle dokunur ya hani, incitmemek için şeffafça. Belki şu an sarılıyorsun bana, kim bilir. Ya da öyle umuyorum. Ne fark eder kalbim çarparken sevginle, bu kadar güzel anımsarken seni yokluğunda. Dualarım hep seninle.
Sana erişmek, cennete ulaşmaktır bilirim. Ben cennetimi içimdeki varlığınla yaşıyorum anne.
Mekânın cennet olsun güzel kadın. Huzurla uyu!
Bir insanın, bir insana verebileceği en değerli emaneti bıraktın bana; en değerlimi kardeşimi. Emanetin ömrüme kutsal bir armağandır anne. Sevgilerimle!
Anne sevgisi ve onun onulmaz yokluğu sarmış satırları adeta. Hiç bir zaman hakkını ödeyemeyeceğimiz yüce varlık annemiz. Başımızda olmadıkları zaman hele bir de küçük yaşlarda kaybedildi ise, o çocuk yüreklerde kim bilir ne acılar ne fırtınalar kopuyor. Hüznü barındıran güzel bir denemeydi kutlarım Pelin hanım...👍😅👍