Çiçeğin Gözüyle

Yazıyorum yine son söz olmuyor. Her an başka bir yönüyle şu dünya. Müzik, beste, güfte vs. hastalıklar... Gözümü doyursa da gönlümü hayır...


***

Ben kimim ? Ben yalnız şair ve devamım vesair... Bir nisan gününde doğmuşum... Nur topu gibi bir anne kucağında... Evvelim yok sonum bilinmiyor ...


***

Ey sevgili okur ! bu gün belki de yüreğimden dökülenlere kızıyorsun.
Söyle bakalım sen yazsaydın ne derdin ? Tekerleme bulmak kolay
Ya da gerçeğini gözler önüne benim gibi serer miydin ?


***

Ey arkadaş yok mu senin başka derdin ?


***

Ben gözüm, hem de iki gözüm... Ve sözüm, hem de tek bir söz... Size plân filan da yapmadım. Konuşuyorum işte öylesine ... Uyakmış kafiyeymiş aldırmıyorum, çünkü biliyorum ki 'sözcüklere dikkat etmezsek onlar dikkat ederlermiş yerlerine'


Yani sözcükler bizim küçük çocuğumuz... Şimdi bir nefes al şu güzelim dünyadan çek ciğerlerine kadar... Ele avuca sığmaz meraklarımızın: Bir yer düşün; temiz, havadar... Bir gül düşün kıpkırmızı ellerinde; Onu sana ben verdim ve çiçeklerle kapladım dünyanı ... Öyle ki artık benim yerime çiçek düşünüyorsun... Çiçekler yerine beni... Keşke o kadar uzun olsaydı yaşam... Ve çiçekler kadar güzel...


***

Sen bahar ayları gibisin... Çünkü dünkü gençliğim... Sende kaldı ... Gözlerim yollarda.
Ve bir fotoğrafa takılı kaldı... Biliyor musun okurum, yolda bir çiçek görürüz de umursamaz son veririz yaşamına... Bilirmiş gibi, mutluluğunu yok ediveririz..
Bakalım çiçek mutlu muydu ellerimizde... İşte bir bilmece daha...
Ah dili olsa da söylese şu papatyalar ! İsimlerini dahi bilemediğim minik çiçekler...


Tüm kavgam bitmeden son şiirimi bile diyemeden belki de geçip, göçüp gideceğiz şu fani dünyadan... Bir selam veremediklerimiz... Sela mızı mı duyacaklar ? Evet !... gerisi boş, gerisi yalan ... Ancak şöyle de düşünebilirim meselâ; Ölüm için üzülmeye gerek yok... Gerçek üzünülecek şey hiçbir şey yapamamış olmaktır. Çiçeğin gözü böyle görür dünyayı bundan sonrası sadece teferruattır...



hea- 13.01.2015 SAAT: 22:04