Çıplak Ruhların Kayıp Anahtarları

İnsanlar dünyaya çırılçıplak gelirler. O gizemli dünyadan bu aşikar dünyaya gelince; bir tek deri altına yazılmış iki satır yazı ile gelirler. Bu yazıda imla yoktur; silinmez bir mürekkep, kırılgan bir kalemle yazılmıştır. Ünlem- var oluşuna, soru işareti- hayatın akışına, virgül- yol ayrımlarına, nokta ise musallaya kazınmıştır...

Doğduğu günden ölüme hazırlar insanoğlunu. Kulağına okunan ezan cenaze namazının tedariğidir. Doğduğu günden biliniyorsa her şeyi ve herkesi bırakıp arkasına dönmeden çekip gideceği, hiç ölmeyecekmiş gibi donatılması '' neden,'' diye bir soru gelebilir aklınıza? Ama hayır! Kadere kurbanlar lazım. Kader, sahnesini insanlar üzerinde kurar ve doğduğu anda perde açılır...

İnsana,ayak verilir yürüsün diye, el verilir tutunsun diye, göz verilir görsün diye, akıl verilir her şeyi bilsin diye, sezgi verilir anlasın diye ve yürek verilir sevsin diye. Bütün bunlar ve bir çok şey toplanır bir ömürde, ama anahtarlar bir başka elde. Kimin hayatını yaşıyoruz biz? Kime itaat ediyoruz biz? Anahtarları tutanlar kendilerini tanrı ilan ederler kendi nezdinde. Benim bir tek yaradanım var. ''Ol'' deyip de olduran, bedenime ruh, damarlarıma kan sığdıran, türlü nimetleri ayaklarıma seren...

Ey benim cömert Yaradan'ım; biliyorum, yeri göğü benim için yarattın. Nefesimi kaptırma,al anahtarları gafillerin elinden, senden gelen başım gözüm üstüne...