Çıra
30.03’18/günlük
Göğsümün orta yerinde kış vurgunu bir çiçekle doğmuştum. Babam annesinin adını kulağıma fısıldadığında sevmiştim sevmeyi.
Ve her şeyi bilen Tanrı’nın merhametine sığınmıştı annem.
Göğü çalınmış toprak parçasıydı boy verdiğim yer. Düşlerimin yağmur sonrası ruhumda lekeler bıraktığında öğrendim, öz de düşman olur cana.
Bu yüzdendir, biraz dargınım Tanrı’ya.
Sağ bacağımda kırmızı bir çiçekle doğmuştum. Babamın kahve fincanından iki damla düşmüş gözümün elasına. Çatık kaşlarının ardındaki sıcaklığının hatırına. Ve annemin hayat dolu bakışıyla çiğdem bahçesi açmış saçımın yan kısmında.
Bu yüzdendir, içimdeki sevincin tohumu her mevsim filiz vermez. Her mevsim yeşil değildir içimde hüznün yaprağı.
Günü azaldıkça yükü çoğalan ömrüm. Yükü çoğaldıkça dermanı azalan ömrüm.
Ben şimdi soğuk bir bakışa nasıl çıra olayım...
Eyvallah Nigar!
Günü azaldıkça yükü çoğalan ömrüm. Yükü çoğaldıkça dermanı azalan ömrüm.
Ben şimdi soğuk bir bakışa nasıl çıra olayım...
Yüreğimize bırakırsak, bize yüklü bir çıra masrafı çıkaracak. Değmedikçe yanmak yok o zaman...:)
Ama tadı damağımda kaldı... Keşke dedim keşke devam etse. Çokça güzeldi. Sevgilerimle.
Bazen mevsimsiz bir kentin çığlığı yankılanır satırın en ücra kenarına, “Çıraydım,tutuştum”demişti Ozan, sarı sıcak bir gülüş kalır geriye, ceridesi olabildiğince geniş ..
Kutlarım Nigar .
Hiç bir şeyin derman olamadığı zamanları da yaşıyor insan. Tebrik ederim Nigar. 🍀
Kısa öz ve güzel. İç döküntüsü anıları, yazıları çok seviyorum. Kelimeler ile dans etmek çok güzel... Sağ bacağında kırmızı bir çiçekle doğan kız tebrik ederim satılar, selametle...