Çocuk Olmak

Ne güzeldir çocuk olmak...
Çocuk gözüyle bakabilmek dünyaya sınırsız,sansürsüz.
İçindeki merak duygusunu törpülemeden,bastırmadan, olabildiğince açık ve yalın.
Deniz kıyısından aynı manzaraya baktığımızda, biz kuşun kanadında takılı kalmışken o,gökyüzünde sonsuz maviliğin içindeki pamuk öbekli bulutları,geçen uçağın bıraktığı gümüş rengi izi,martıların çığlıklarını,tekneleri,çakıl taşlarını çoktan görmüştür hatta denize birkaç taş bile atmıştır...Ayrıntıya takılmadan resmin tamamını görmek çocuklara özgü birşeydir.
Ne güzeldir çocuk olmak..
.Çocukları sevmeyen var mıdır?Duygularını kısıtlamadıkları için her şart ve koşulda kendilerini sevdirirler.
En bedbin insanı bile gülümseten hesapsız kahkahaları.Işıl ışıl gözlerindeki masumiyetleri..Bir karınca yuvasının önünde bıraksan saatlerce seyredecek sabırlarının olması..Bize sıradan gelen bir çok şey onlar için heyecan vericidir .. Kişiye göre ya da bulundukları ortama göre hareket etmediklerinden sevinçlerindeki samimiyet sizi alır götürür..
Ne güzeldir çocuk olmak ..
Dünyaları sığdırırlar minik kalplerine,herkese,her şeye verecek sevgileri vardır ..Onlara ailenin resmini yap dersin.Onları
büyük bir ağaç,mavi gökyüzü ,çiçekler arasında el ele çizerler.Ailesi, çocuğun gözünde öyle büyük ve yıkılmazdır ki evin içine sığmaz.
Biz de bir zamanlar çocuktuk. Hepimizin bir taşla yada topla saatlerce oynamışlığı vardır..Beş taş, tebeşirle yere çizdiğimiz kutucukların içinde zıplayarak oynadığımız seksek,yakantop,saklambaç daha neler neler..Hava karardığında bile içeriye girmek istemezdik..O son dakikalar bütün oyunların acelece tekrarlandığı en güzel anlardı..Sanki sabah farklı bir güne uyanacakmışız gibi erkenden buluşmak üzere söz verdirip,birde üstüne yemin ettirirdik.Ertesi gün yeni oyunlar ve stratejiler zamanıydı..Heyecan hiç bitmezdi..
Bizler her ne kadar unutmuş olsak ta dünya hepimiz için hala bir oyun alanı.Sadece oyunun kuralları değişti.
Çoktan unuttuk çocuk gözüyle bakmayı hayata.Bu yüzden kim bilir neler kaybettik.İçinizdeki çocuğa iyi bakın ..