Çocukken Çocuktum
istanbul umu çok özledim...
doğduğum büyüdüğüm güzel şehrim ,istanbul um...
bahçe içindeki güzel evimizi görüyorum rüyalarımda ,hep huzurla uyanıyorum sonra.ne anılar var oradan bana.
bahçedeki kocaman kuyumuz geldi aklıma.komşularımız sıraya girer kuyudan su alırlardı.o günler benim için şenlikti,büyük küçük her yaştan arkadaşlarımla sohbetti.
akşam sefaları çok özeller ,anılarımın başucunu süslerler.bahçemizde akşam sefaları renk renkti.babamla sulardık hep,mis kokuları buram buram hala odamda.tohumlarını toplardım ve toprağa atardım.sulanacak başka akşam sefalarına yer açardım.
kuyunun kenarında dolaşan ateş böceklerini izlemek akşam mesaisi gibiydi bana.
kepenkli pencerelerimiz vardı,rengi beyazdı.onları açmak ve sabahları mis bahçemi koklamak çocuk dünyamı aydınlatırdı.bahçede her sabah ya annem ya babam vardı.
şimdi bile çıkamadım bahçeden ,o zaman nasıl çıksaymışım ki?
evimin kendimce gizli her noktasında aileme yazdığım notlar saklıydı,bulsalardı da okusalardı.
o zamanlar kuruşlara neler neler alınırdı;2 ekmek ,şeker veya 2ekmek, çikolata ...
alaattin in sihirli lambası,adile naşit in filmleri hep sinemada izlenirdi 5 yaşımdan beri.sonra anlatırdım izlediklerimi uzun uzun ,şimdi olduğu gibi.
balık bizim zevkimizdi,karagöz içinde en sevimli isme sahipti.karadeniz e sevgim bu yüzden belki ;balık.
sıcak yaz günleri kırmızı eğlence,salça.ne de güzel dağıtırdım etrafa...
bakkal ahmet amca vardı ,evimizin arkasında.olay günü çubuk kraker diye çıktım ve bir daha dönmedim.tezgahın altında saklanıp kaldığım için ,ahmet amca bakkalı kapadığı için.canım annem polisi aramış,neyse bulundum ve burdayım.
birde çingeneler kaçırmak istediler minikken beni,zor kaçtım ellerinden,neyse buradayım şimdi.
dedemle gittiğimiz denizde ,kumla kapladım heryerini ve sadece ağzı açık kalmıştı.e tabii orayı da doldurmak gerekliydi,annem farketti,iyi ki de etti.
babamın boynuna sarılıp denizi gezerdik,ne de güvenliydi...
uykusu geldiğinde yastığını alıp sehpanın altında uykuya dalan,ağlamayı bilmeyen çocukluğumu çok seviyorum.
çocukluğumu güzel kılan herşeyi, özlemle ,sevgiyle,hasretle anıyorum.
çocukken çocuktum!!!👍👍👍
ne kadar içten ve ne kadar güzel anlatmışsınız...
okudukca bende gittim eskilere doğru..ne güzel günlermiş..
çok farklı bir etki yarattı bende bu deneme..saygılarım sonsuz kalem ve yüreğinze..daim olsun..👍
Doğarken mi başladı benim son yolculuğum Ondan mı öyle geçti o garip çocukluğum Masallarla düşlerle beni hep aldattılar Yaşadığım; en büyük yalandı biliyorum Boşluğu kucaklardım uzatsam ellerimi Düşsem diye beklerdi pusuda bir uçurum Kol gezerdi çevremde acılar ölüm gibi Ben ondan böyle kaldım, ondan karardı ruhum Yağmur mu yağmazdı ne, tarlalar mı çoraktı Neden hiç yeşermedi serptiğim onca tohum Şimdi ölen bir şey var içimde azar azar Ha söndü ha sönecek yıllar önce yanan mum Susmayın biliyorum, ben bir yalan dünyada Gürültülü yaşadım, sessizce ölüyorum
Kaleminize sağlık....