Çocukluğu Bilmeyen Çocuklar

Geçenlerde bir kaç çocuğun aralarındaki oyunu onlar fark etmeden balkondan izleme fırsatı buldum. Aynen şöyleydi:

Birinci cocuk: hadi gtadaymışız tamam mı?

İkinci cocuk: tamam benim üç yıldızım varmış,Az daha adam öldürdükten sonra altı yıldızım oluyormuş sizde beni yakalamaya calışıyosunuz...

Üçüncü kız cocuk: Bu bisiklet GTA'daki siyah araba varya oymuş sende bunu çalarken ben seni öldürecem tamam mı?..
'Bu arada GTA, bir bilgisayar oyunu'

Sonra ne olduysa eskiye döndüm Sivas'taki o bahçeli ve sobalı evimiz bir de çocukluğum geldi aklıma. Kibrit kutusundaki sinek ve karıncaları kavga ettirdiğim ve neden hep karınca yeniyor diye düşündüğüm zamanlar oysa sinek karıncadan kat ve kat büyüktü. Sonra kavanoz kapağınadaki pamuk altından yetiştirdiğim nohutlar, oysa ben pamuğu sadece ıslatıyordum ama nohut pamuğu delip bir fidan oluyordu. Şimdiki çocuklar gibi değildi daha farklıydı düşünüyordum küçük kız çocuğu siyah arabayı tarif edebiliyor ve onun sahibi oldugunu düşünürken ben çocukluğumda arabaya binmekten korkuyordum çünkü gercekten bir trafik canavarı var ve ben arabadayken beni yemesinden korkuyordum...

İnanın bana şimdiki değildi ilk çektiğim süt dişimi dilek tutup catıya atmamı söylerdi annem
Ben: Dileğim gercekten kabul olcak mı?
annem: O sallanan dişini kendin cek dilek tut çatıya at kabul oldugunu göreceksin,
ilk dişimi üzüm çardağının altında cektim avucumun içinde sıkıca sıkıp allahım babamı geri gönder dedikten sonra çatıya attığımı hatırlıyorum...

Arkadaşlarım İlyas, Ozan, Aybüke ve Filiz'le bizim bahçedeki ölen serçelere cenaze töreni ve toprağa verme işlemleri mahallenin neresinde bir ölü kuş bulunsa bizim bahçedeki armut ağacının altına gömülüyordu.
Küçük çakıl taşlarıyla mezarın kenarlarını süslemek Aybüke'nin en iyi yaptığı işti. Ozan da şeker pancarından iyi araba yapardı. İlyas maymun gibi armut ağcının tepesine tırmanma özelliği vardı..
Filizle ben de evcilik oyunlarının baş rol karekterleri anne baba biz geri kalanlar cocuklar..
Annemin ilk aldığı ışıklı ayakkabıyı ayağıma taktığım gün akşam olmasını nasıl beklemiştim geceyi...
Ve her gece tavana vuran sabo ışını izleyerek uyumak sen sevdiğim birşeydi.
Karar sizin sizce şimdiki çocuklar, çocukluktan habersiz yaşamıyorlar mı?

Yoksa ben mi çok yaşlandım...