Çok Basittir Aslında Yaşamak

Kusturur insanı boğazına kadar sevgi...Derler ya herşeyin kararı makbul ve derler ya azı karar çoğu zarar diye...Önemli olmak da çok önemli gelmeyebilir zamanla insana...Hayat önemsiz gelmeye başlamışsa...Heyecanlar bitmişse, yüzünü asmak en kolayı geliyorsa artık ve gülmek çok uzak ve gereksiz gelmeye başladıysa durur insan...Durur herhangi bir çam ağacı misali...Mevsimler geçer, devrilir günler peşisıra..Her daim vardır o aslında...Ama varlığı, varla yok arası...Yoktur insanı cezbeden bir meyvesi dalında...

Dipdiri bir hayat mevcut olsa da tüm zerrelerinde kimse dönüp bakmaz, baksalarda rağbet görmez hiçbir seferinde...Bir ses vermez çevreye ve çoktandır ışığı sönmüştür...Ne çevresine sığınan birileri kalmıştır ne de sığınılacak bir gölgesi..

Kim bilir kim yahut ne bir insanı bu hale getirir...Yoksulluk mu dünya nimetlerinden yahut yoksunluk mu manevi meselelerden...Belki de herşeye sahip olmak insanı susturur belki de her duyguyu tatmak insanı böyle boğazına kadar doyurur...Kelimeler hapsolur, dil yutulur, ses seda gelmez olur..

Kararını bilmek lazım herşeyin, kararı ile yaşamak lazım hayatı...İzlemek lazım insanları ve izlenmek lazım kimi zaman...Hep kalabalıklara dahil olmak, hep birileriyle olmak, mutlu olamasanda mutlu gibi durmak, aramak aradıkça aranmak, konuşmak gerek susmak ne imiş bilmeden...Birilerinin peşinde olmak, ve birilerini peşinde bulmak her zor zamanda..İşte hayat bu..İşte bu yaşamak...