Çok mu Şey İstiyor Bu Yürek..

Yüreğim kırık, yüreğim yangın yeri..
Neden hissettiklerimi yaşayamıyorum,neden mantığım önümde bir engel? Yaşayabilse bu ruh bu beden istediklerini,haykırabilse yüreğim her bir gerçeği..Kelimelerimin bile arkasında kalan,sığınmış küçük ve masum duygularımı gerçekten anlatabilsem..
Ah ben 'ben' olabilsem..
Kalmasa içimde hiçbirşey,söylemek istediklerimi insanların yüzüne haykırabilsem..Dosta,dost sandıklarıma,umut edip bekledikllerime söyleyebilsem sevgiyi,aşkı,nefreti,kırgınlıkları..Yapabilsem keşke..
Ah ben 'ben' olabilsem...
Hayatında 'keşke'lere yer verenlerden olmasam bende..
Sevebilsem eski ben gibi yüreğimin sahibini,sevmek istediğimi..
'Seni seviyorum' diyebilsem yine..Herkesin her an söylemekten çekindiği,söylendiğinde dünyaları değiştiren şu güzel iki kelimeyi söyleyebilsem yine..
Başımı omzuna yasladığımda dünyanın tüm yükünü,çirkinliklerini unutturan; dokunduğumda ona dünyaları benim yapan, gözlerine aşkla bakabileceğim; her an 'seni seviyorum birtanem' diyebileceğim..
Uzakta ve ulaşılmaz bir noktadasın şimdi..
Bu yürek itiraf edebilse herşeyini,kapatabilse yaralarını..
Mutluluğu bulabilse yine sevdiğiyle...
Çok mu şey istiyor bu yürek?
'sevmek' bu kadar mı çok görülür bir yüreğe...