Çok mu zor...

Çok mu zor...
Kırdığımız bir kalbi bir özürle tamir etmeyi denememiz?
Zor evet,ama bir denesek derim.
Belki affedecek bizi.
Özür dilemenin erdem olduğunu bir anlayabilsek...
Bitecek dargınlıklarımız.

Çok mu zor...
Eve geldiğimiz zaman ailemize gülücükler saçmak,onları sevgiyle öpmek ayrı ayrı...
Bilsek sevginin gücünü,öpücüklere boğarız hepsini.
Biliriz de yapmayız nedense.
Gurur mu,kibir mi yıkmalıyız artık bu duvarları.

Çok mu zor...
Bir selam vermek,kurda kuşa,dağa taşa...
Tanıdık tanımadık herkese bir merhaba sunmak.
Selamsız geçip gitmek, burnumuzu mu büyütecek sanki.
Biraz da meyveli ağaçlar gibi başımız aşağıda olsa.

Çok mu zor...
Bir simidi paylaşmak bir dostla,bir çayı beraber yudumlamak gariban biriyle.
Onu dinlemek,derdine az da olsa çare olabilmek karınca kararınca.
Bir yüzdeki endişeyi tebessüme dönüştürmek.
Bir tükenmişliği umuda yelkenlemek ...

Çok mu zor...
Bir günü kimseyi incitmeden,kendimizi bile incitmeden bitirmek.
Bugün hiçbir şey yapmadım belki ama kimse de benden şikayetçi olmadı diyebilmek.
Bir günü alnımızın akıyla yaşayabilmek...
Başımızı yastığımıza huzurla koyabilmek...

Çok mu zor...
Bütün bunlar ve sayamadığım binlerce güzel şey...
Sahi zor mu?