Dağ ve Tavşan
Sen beni terk etmedin ben seni yağmurlu bir günde bırakıp gittim aslında ...senin haberin bile yoktu...Hani derler ya tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamış...
Hatırlıyor musun ben bir doğum gününde sana minik bir pasta hazırlatmıştım,paramın sonuyla da minik bir şamdan almıştım söylemesi ayıp...
Davetli olmadığım halde kapını sürpriz olarak çalmış,içeriden gelen kahkahalarla kendimden nefret etmiştim kapını çaldığım için... Sana öylesi değer verdiğim için ve bu minik davete çağırılmadığım için...
Ben sadece bir dosttum...Geçen günler bizi bir araya getirdi ama sen hep ihanet etmek için bahane aradın... Ben 'ne kadar sevinecek arkadaşım bu sürprizimle' diye beklerken kendi yalnızlığıma gömülüp sen 'pastanın misafirlere yetmeyecek kadar küçük' olduğunu öfkeli bir ses tonu ile söylediğinde başımdan aşağıya kaynar sular döküldü adeta...
Gitsem ...
Daha şamdanı bile açmamıştın...herkes ağır bir hediye ile gelmişti..sense onları her açışında kendi egonu yüceltmeye devam ederken benim minik hediyeme sıra gelmişti....Bir şamdandı...evet sen Ay bu nasıl duracak? diye duruşunu düzeltmeye çalışırken misafirlerden biri : En içten duygularıyla 'inşallah sevdiğinle baş başa bu şamdan ışığında yemek yersiniz ' demeseydi belki de sana yaraşacak bir edayla ,psikolojinle ya dalga geçecektin ya da bir kenara fırlatacaktın...Ben de zorla gülümseyerek samimiyetine inandığım seni o anda kaybettim hem de 3. Kez...
Hayata kızmıyorum... Bu hayatana pek değişik karakterli çocuklara sahip,onun acımasız olmasını anlayabilirim...Ancak seni affedemiyorum,biliyor musun ?
Seni sevmiyorum,seni görmek istemiyorum..tek düşüncem sen böyle kötü ve garip egonla nasıl hayata tutunacaksın?Beni sevmedin diyelim saygın da yoktuysa neden o kadar çok görüşmek istedin ?
Ben şu andan itibaren senin arkadaşın değilim...ancak hafsalam hala almıyor davranışlarının çirkinliğini...
O gün gözyaşlarım yağmura karıştı...Görenler bu kız niye ağlıyor? dediler...Bense gerçek bir dost olduğuna inandığım birini yitirdiğimi düşünerek ağlıyordum. Ve bu dostluğun bittiğini o an anladığım için ağlıyordum...
Bunları okusan 'acaba ben miyim'diye düşünür müsün ? Yoksa hiç umursamaz mısın ? Belki hem düşünür hem umursamazsın...Öyle ya sen dağsın ben tavşan...
Şu an çok içim acıyor,senden nefret ediyorum...Bilsem ki her şey yalandı..Öyleyse sen de bir yalansın..Hem de koca bir yalan bundan böyle...Hani bir tekerleme var ya 'dağ nerede ? Yandı bitti kül oldu gitti' hesabı senin egon yüzünden kendini kaybettiğini,kaybedeceğini düşünüyorum...
Bu yazımı da okuyacağını sanmıyorum ...Şu an çok öfke doluyum...Belki de ağlıyorum...bilme... nasıl olsa sen dağsın ben tavşan....Senin pek çok ağaçları var ama hiç birinden haberin yok oysa ben hepsini karış karış biliyorum...Çünkü sen dağsın ben tavşan...
Bu düşünceler benim bir parçam ve sen kim bilir neredesin ? Umurumda olmamalı....Çünkü belki ben insanlığımla insanlara kavuşacağım ama korkarım sen 'dağ dağa kavuşmaz' sözüne uygun şekilde kendi yalnızlığında kaybolacaksın...
02.11.2012