Dedem'e

Merhaba dedecim;
Bu sana yazdığım ilk ve son mektup... Aslında geç bile kaldım. Biliyorum. Ölümünün üzerinden bir saat geçti henüz. Ölüm haberini aldığımdan beri içimden sana mektup yazmaya başlamıştım bile. Ama gerçek satırlara dökmek istediğimde koca bi suskunluk...
Ne kadar da zormuş meğer... Ölümünün yakın olduğunu bildiğimiz halde haberini aldığımızda şaşırmak, elinin ayağının karışması, kendini toparlamaya çalışmak ve ağlamak... Seni görene kadar ağlayamadım. Üzülmemek değil ki bu. Herşeyin bir anda düğümlenmesi... Fırtına öncesi sessizlik gibi... Söylenenleri anlamak için çok büyük bi çaba sarfettim. Aynı sözcüğün beynimde yankılanışı o kadar uzun sürdü ki: kaybettik...
Son kez öpemedim dedecim affet... Bu kadar gerçeklik fazla geldi...
Seni çok seviyorum, sevmeye devam edeceğim... Huzura kavuştuğunu biliyorum. Mekanın cennet olsun, huzur içinde uyu...