Deliliğin Zanaatı

Akıllı bir insanmış gibi yapmak ne kadar doğru olur dersiniz? Hayatın kendisi deli kuşakken bu akıllı oyunları niye? Bence çok gereksiz ?akıllı'ymış gibi yapmak. Hem zor, hem de saçma. Hem akıllı olacağız da ne olacak? Düzenli bir yaşama sahip olacağız da, çevremiz, insanlar, en önemlisi hayat deliyken biz nasıl yaşayacağız? Gereksiz yere, zorla akıllı olmak, içimizden geldiği gibi yaşamın pençesine yapışamamak ne kadar da vahim bir durum..

Hem düşünsenize, hangi duygu akıl vakidir ki? En önemlisi aşkı yaşarken, aşkın ağlarına dolanırken hangi insanın akıllı olduğu görülmüş? Ya da nefret duygusu. Hiç içinde yığınla nefret bulunan bir insanın aklını kullandığını düşünebilir miyiz? Hayır, hayır, ondan da vazgeçtim, insan üzülürken veya acı çekerken nasıl akıllı olabilir? Korku, neşe, sevgi, kin gibi duyguların hiçbiri aklın yanında barınamaz. İnsan duygusu gelince akıl gider, her şey vicdani bir meseleye dönüşür.

Her şeyin bize delice yaklaştığını görmezden gelerek ya da aklı her fırsatta öne sürerek yaşamış olmayız, sadece insan olmamızı sağlayan duygularımızın üzerini karalamış oluruz. Biliyorum, insan yaşamında akıl da önemli bir faktördür ama her şeyin deli olduğu şu dünyada, akıllı olmak içimizden gelmiyor, insan ister istemez ortama ayak uyduruyor. Korkunç yasalar da bizi deli olmaya itiyor, akıllı insana her türlü cezayı hoş görüyor. Deli insanı ise aklının olmadığını düşünerek salıveriyor. Söyler misiniz bana, biz deli olmayalım da kim deli olsun? Sağ gösterip sol vuran iki yüzlü bir akıllı olmaktansa, her şeyi göz önünde olan bir deli olmayı tercih ederim. Bu şartlarda kimse beni akıllı olmaya sürükleyemez.

Sürekli bir şeyler beklediğimiz şu hayatın artık akıllı olmadığını kabullenmek gerek. O da hataların üstesinden gelemiyor, sorunları deli halleriyle çözmeye çabalıyor. Ha, yeri geldiğinde aklını kullanmıyor da değil. Ama bu akılın miktarı olayların seyrine göre değişiyor. En başta söylediğim ?gereksiz akıllı olma'lar artık yerini ?gerekli deli olma'lara bırakmalı. Bunu yapmalı ki bizde rahatça, göğsümüzü gere gere ?sözde akıllı'lara biz deliyiz diyebilelim.

Bir de bu konu vardır tabii; sözde akıllı olma durumu. Kendilerini zoraki akıllı yapan bu insanlar delileri görmezden gelirler, asıl akıllıların onlar olduklarını hiç fark edemezler. Kendi eli yüzü düzgün, adaletli, akılcı davranışları ile bir yastıkta kocarlar. İşlerine gelmez diğerleri. Onlar ?akıllı'ymış gibi yaparak ?sözde akıllı'lıklarını, ?özde akıllı'lıklara hiçbir zaman çeviremezler. Her şeyi bildiklerini sanırlar, hatta yasayı bile kendi emri vakilerine bırakırlar. Bu da biz delilerin hiç hoşuna gitmez. Bu sonsuz girdabın içinde tükenir giderler. Sonuna kadar hakikatli yaşadıklarını sandıkları duygularını bilmezler ki delilerin yanında gülünç farkla yaşarlar. Sözde akıllıların en önemli sorunu, bir şeyi gerçekten yapmış olduklarını sanmalarıdır. Belki de onların da vardır içlerinde delilik de, yine çevreden dolayı bir ön adım atamazlar.

Söyler misiniz bana, her şeyin engellendiği, her olayın önlenmek üzere çalışıldığı, pespaye tavırların baş gösterdiği bu mistik ülkede bize deli olmaktan başka ne düşüyor? Hep akıllı icatlarıyla yaşamaya çalışmak da bizi sıkmıyor mu? Sözde akıllıların sözde yasalarına ayak uydurmak bizleri bıktırmıyor mu? Sorarım size, onlar sırf akıllı oldular diye iplerimizi ele geçirmeleri reva mı? Peki bizde onlar gibi ?sözde akıllı' olduk diyelim, işin özünü kavrayamadıktan sonra, işi özde yaşayamadıktan sonra ?mış' gibi yapmak çok gülünç olmaz mı? Bence biz bırakalım da onlar akıllı'ymış gibi geçinsinler. Biz de bu deli halimizle hiç onlara özenmeyelim. 'Mazallah bizde ?sözde akıllı' oluveririz, aman diyeyim, bir işe yaramadıktan sonra buna hiç gerek yok...'