Dem
Sevgili günlükten bozma sevgili yalnızlık… Seni, bir durakta otobüs bekleyen erkekçesiyle mutluluğu dillendiremeyen sessiz sedasız geçmişimin kırıklarını aldıramadığım kuaför sabrıyla tüketiyorum. Bu cümlenin hakkınca kalbimin perdesinde orta oyunu oynuyor aşk.
Sevgili günlük, günlükten bozma sevgili yalnızlığım… Seni, bana ısmarladığım uzun bir hayat boyunca hiç aç bırakmadım kendime. O kadar doydun ki bana, birinin kalabalık kalbinde resmedilmiş öksüz olsam yine beni tanırsın.
Birini sevmek, temize çekmektir aşkı. Kalben ve aklen, ruhen bir teslimiyet çağrısı. Yani, o olsa da; o hiç olmasa da. Belki yanlış, belki çoğul bir doğruluk inancı. Bir fotoğrafta bin sebepli hayatlar ısmarladı çocukluğum bir anda. Bunca zaman, bunca insan ve bunca sevilemeyiş biriktirmişim muradımın yeşiline bel bağladığım yalnızlığımda. Sevdiğimin yalnızlık büstü olmuşum çakır keyif hayallerinin Çarşısı’nda, geçmişim, terzide dikilen bir kalp ikramında… Yağmuru tanıyıp sevemediğim gecelere yorgan örtmüşüm, cereyanda kalıp titreyen kalbimin bilinmez aşk başkadır fıtratında.
Sevgili günlük, günlükten bozma sevgili yalnızlığım… Şerefine leke sürülmemiş masal dedelerinin pamuk sakallarından ilham alarak çizdiğim buz mevsiminin gelişigüzel yetim aylığısın. Çok bir şey değil, beyazlar her beyazı örter inancı. Bütün beyazlar aynı olur mu her kalbin anahtarı farklıyken? Şimdi sen de farklısın. Demek, okunmadın ya da ta şuramdan bir milyon okuyucuya eriştin. Haydi, kalbin aydın. Gözüne aydınlık günler geçiren ve gollere doyamayan ayrılıklar çizilmiş ve toplamıdır hüzün, kıyamam…
Sevgili demlik, çaydan bozma dem yalnızlığım… Boynu tutuk başlayan hadiseler, vuku partisinde bir hezeyan. Sen, bende tutuklu kal. Sezen Aksu’ya hiç takılma. Onun şarkısı, benim dönen kalbimin dönmüş ve durmamış dolabıdır. Kalbim, yıllardır lunapark kıvamında minik bir aksesuar; bir türlü durup bende dinlen diyen çıkmadı. Uzadı bu mesele de, tamam. Rafa kaldırıldım mı? Ben, doygunluk hissini veren bir makarnayım. Spagetti şikayetine maruz kalan miden, hazımsız aşklarımdan çok çekti. Affına vesile olsun, sığındığım bir af buldum. Gecekondu günahlarım kusura bakmasın.