Demirci Babam

Babam demirciydi..
Küçük gecekondumuzun bir ucunda demirhanesi vardı..Çekiç sesleri ile babamın demiri döverken çıkardığı ses hala kulaklarımda..
Bazen demirhaneye girer o küçük boyumla ateşi körüklemeye çalışırdım..
Kömür tozları arasında elim yüzüm karalar içerisinde güya babama yardım ederdim..
Yanan o kok kömürünün kıvılcımlarını seyrederdim..
Babamın kızgın demiri dövüşünü,ona şekil vermesini,sonra suya sokup onu soğutuşunu hayranlıkla izlerdim..
Hafızamda kalan tek anı bu belki.
Bir de baban ölmüş dedikleri gün..
Sadece on yaşındaydım..
Babamsa sadece 37..
Babalar günün kutlu olsun demirci..