Demli Çay

Hayat güneşi olmayan ruhumun yine bir sonbahar sabahında,tüm imkansızlığına rağmen sana uyanışıydı...Her geceden sonra yaptığı gibi,bugün de rüyalarından artakalan kırıntılarda seni araması,bir defa daha bu girdapta yüreğinin acımasıydı...

Burada olmayışın her sabah olduğu gibi bugün de içimi daraltıyor... Odamın camını açıyorum ruhumu havalandırmak için ... Yine sana dalıyorum yar! ...önce seni ,sonra yaşamakta geç kalmış olabileceğimiz güzellikleri ve bir gün senin de beni sevmiş olma ihtimalini düşünüyorum...

Meçhullerle dolu bu sır treninde, çay hazır! sesine odaklanıyor sana sürgün ruhum... Bir bardak demli çay her şeyden daha gerçek,herkesten daha sıcak geliyor biran için bana...ve seni yudumluyorum yar!...Her şeyden uzak...Yine sana dalıyorum...

sene 2004-2005