Deniz Kokan Adam

Omuzlarına hayran kalırdım onun başından. Saçlarına hal olurdu sevdam.Öyle içten bir esse rüzgar,yel olurdum başından. Salı'dan çarşamba'ya geçmedi ya ömür!Korkuyorum perşembe'den.
Ya kalkarsan sabaha yanımdan,kim öper o naif saç kırıklarını? Kim doldurur sol yanının eksik kalmış tarafını? örer mi o kadında ben gibi saçlarını? Yok adam. Sevmez seni hiçbir kadın ben gibi.
Artık yakıyor herkes gemileri. Deniz boğacakken sevdayı,sevda boğuyor denizi. Bitirdiler adam işte 'sevmek' eylemini. Hayatın kara deliğine takıldı sevdalar. Oysa ben senin gülüşündeki fırtınaları öperdim. Her gece ay ışığında kirpiklerini süzerdim gönlümde,sabaha sana uyanırdım. Öyle bir deniz kokardı ki saçların;deniz, deniz olduğuyla gurur duyardı.
Güneş ısıtmayı severdi kalpleri. Belki de ondan yanar genzim hala. Öyle çektim ki denizin tuzunu içime,çok çarptı bu sevda.
Yatıyorum şimdi bir 'gönül kırığı' hastahanesinde.Duygu enjekte ediyorlar kolumdan damarlarıma. Arada sırada rüyalarıma uğruyorsun ama unutuyorum.
Deniz kokan adam bu sabah gülüşünden öpüyorum...