Devrim Gelecek

" Devrim gelecek " ilk ağızdan duymak ya da ilk eylemi izlemek şimdilik aptallıktı benim için. Artık çiçeksizlik cağından ötedeyiz lêylâ, çiçeksiz geçen saatlere ziyadesiyle alışmalıyız . Öyle ki " bir acım var ne yana dönsem ,ikiye yakın bizim bakışımızla.

Bu sana seninle ölürken son mektubum:
Oysa büyük bir intihardı onların ki, bizim için küçük bir ölümdü onların ki ...

Ahh lêylâ !
Hürmetsizlikti bela, o yüzünden, o güzelliğini çalmaya kalkandı hain. Narin diye bir şey vardı ya , hani dokunmaya kıyamazsın, hani her an kırılır da kaybetmekten korkarsın, hani en yüksekte tutarsın ki kırılmasın, hani kimsenin göremediği en gizli ama en güzel yere koyarsın, iste oydun. Korku neydi ,kimeydi ya da kimdi ? Bilemiyorum sevgi ile korkuyu yan yana koyduğumda sen bana ayrılık mıydın ?

Her sabah uyandığımda yanı başımda seni görmek, ötelenmek isteyen sevgiye inat, giderek senleşen duygularımsın. Seni senden çalanların arasında bende vardım. Bende kalan, bocalanmışlıktan kurtulan, korkularımdan büyük olansın. Güçsüzlüğümü an'da arama ya da sanma, gücümün perçinleşmiş haliydin lêylâ.

Anımın dışında seni tutmaya çalışan korkularımdan korkuyorum. Cesaretim sensiz geçecek anıma inat, seninle başlayan yaşamımı seninle bitirmeyi marifetten sayıyorum. Korku, birazda sen, senden öteye geçememektendi lêylâ.

Artık her şeyin bir tekrarı olduğuna inanıyorum. Günler, haftalar ve aylar gibi. Dört mevsim gibi. Ama sonbaharı hiç sevmiyorum. O mevsimdi, o sararmış yaprakları izlerken, rüzgara daha fazla dayanamadan dalından kopup intihar edenlerdi. Yürürken adım başı her birinin üzerinden geçiyorum. Bazılarından çıkan hırıltılara rağmen ben yine seni düşünüyordum .Yolumun uzunluğuna aldırmadan, düşen her yaprağa seyirci kala kala ...

Rüzgarın inadına , düşen hayallerime inat, kopan her yaprağı tek tek korkularıma inat yeniden dallarına takıyordum. Hani o sararmış hani o kırışmış yüzleri var ya hepsini hayallerimle , sana olan sevgimle yeniden yeşertiyordum. Hepsine yetişiyordum.

"Devrim gelecek " yazısını gördüm yeniden o sokak köşesinde. Seninle tanıştığım gündü onu o duvarda gördüğümde. Yağmurlu günlerde çocukların goll seslerine yenildi ilk kelime . Üzerine gelen çamurlu top izleriyle kayboldu devrim denen ilk kelime. Geriye kalan ise
Bir acı vardı, ikiye yakın benden , senden öte, öyle ki bakış acısı. Umutlar kadar sevgide gökyüzünde asılıydı...

Gülümse ! Gülmek ayıp değildir. Sen gülünce, biz gülünce, aynı anda unutulamaz. Attığımız kahkaha, tuttuğumuz el, seviştiğimiz duygu ve dünümüz yaşanmışlığımızın esiri değil midir ?
Unutmak böyle değildi ...

İçimizde büyüttüğümüz devrim leylay dı
adı aşktı
adı sevgiydi
adı umuttu
adı özgürlüktü
adı sendi ,bendi ,bizdi
başka bir adı daha vardı
onu da sen yaz, sen koy ellerime
hoşça kal Devrim, merhaba Gelecek !







CaNMaYBuLL