dikensiz güller

bilinmeyen zamanların gelgitlerinde ,hayatı ve insanları anlamaya çalışan ruhumuz, sevgilerce bir hayat düşledi, ömrünün dar sokaklarında...bu zor yokuşta sevgiyi yaşatmanın ne kadar zor olduğunu bile bile...
son zannedilen bitişlerden sonra gelen, her yeni başlangıçta, sevgiliye seslendi bıkmadan bin kez...
bu içten haykırışı, dünyaya gelmekteki birinci amacı saydı ruhumuz, yaşam merdivenindeki acemi tırmanışlarında...
oysa zirveye çıkmanın inceliklerini öğretmemişlerdi bize...sevmenin ve acı çekmenin güzelliklerini de , sonu vuslatla biten...dikenlerle dolu hayat yolumuzun bilinmeyenlere , ötelere açılan gül bahçelerinden de sözetmemişlerdi...

dikensiz güller, acısız sevgiler ,içten özleyişler...
bilemezsin ki ötelerin aşkını, onlar ertelenmiş...
anlayamazsın ki , kaç kez adandı bu ruh,
sana götüren yokluğa , çaresiz...

biz aşklarımızı ,ötelere ısmarlamayı sevdik , her yenilgi de
her yenilgi bir zaferdir belki de...