Dinle

İlk doğduğumda ağlayamamanın sancısı bu. Nefes alıp verebilmek için verdiğim savaşın en sonki adı.

Suyun içinde ama sudan habersiz balıkların denizinden sesleniyorum sana!

İsmini unutmuş kayıp balıklardan biriyim ben de...Balıklar konuşabilseydi belki de fazlasını söylerdi sulardan. Sular dile gelseydi kurtulmak isterdi kim bilir? Sürekli birbirini yiyen balık sürülerinden...Konuşabilseydim, ben de anlatmak isterdim sulardaki susuz yolculuğumu...

Su hayattır bilirsin! Bu susuzluğum ondan. Halen hayatta olduğunu unutan milyonlarca balıktan birisiyim işte. Su masallarının büyüttüğü, hep suyun nasıl bir şey olduğunu görmek, hissetmek isteyen bir balık.

Aramaktan yorulduğumu söylemek istemiyorum aslında. Bu yolculuk hoşuma bile gidiyor. Ama ne zaman haykıracak bilmiyorum su, su olduğunu, balık suda olduğunu...Ve ne zaman şükretmeyi öğrenecek? Susuz yaşanmayacağını bilen insanlık?

Su doldum, su oldum, susuz kaldım, kuş oldum, nefes aldım, nefes verdim, aldım verdim. Hiç şükürsüz kalmadım, hiç ihanet etmedim, verip almayı en iyi bilene. İhanet etmedim bile bile...

Su savaşları başladığında, susuz yüzen bir balık bile olmayacak belki de. Balıklar suyu hissettiğinde sular, çoktan çekilmiş olacak kim bilir? Birbirini eskisinden daha çok özleyecek sular ve balıklar...

Balıkları ve suları sadece kendi akvaryumlarına hapsetmek isteyenler kendi sularında boğulacaklar en nihaye. Suyu bilip, anlamasa da su balığın hakkıdır. Şükretmeyi öğreten hayat, bir akvaryumdan çok daha fazlasıdır.

"Gelin aynı denizde hep birlikte yüzelim. Sevinsin bütün balıklar..."

 - 15.11.2013 23:02:07