Doğayı Dinle / Okyanus...

Işığı uyutmadan gölgesine dokundum
Geçtim köpük, köpük dalgalarının içinden
Benden dana çok ben kaldım

Tutun yüzleştirin

Toprağı suyla
Ateşi rüzgârla

Yorularak yaşamayı sevmişiz
Doğu'dan Batı'ya
Gün kovalar geceyi sessiz
Aslında ilk yalnızlığı keşfederiz

Ne garip!
Herkes yalnızlığı sahiplenir
Yalnızlık yine yalnız kalır sahipsiz

Ey sen!
Suçun kutsallığını kutsayan
Adını buruya yazamayışım aklımda olman
Ki biliyorum evren kadar uçsuz bucaksız bağışlaman
Ama ben hala varım!

Tüm kıyıları kucaklayan
-Büyük bekâr-
Soğuk krallıkların görkemli yalnızlığını bir baştan bir başa dolaşan
-Mavi seyyah-

Sana övgüler yağdırmak için buradayım
Huzur veren dinginlik duygusuyla
Yüce gücün sana bağışladığı özelliğini kıskanarak

Coşkuyla kımılda

Küçük küçük
Biraz...
Biraz daha...

Uzat kurşuni mor tırnaklarını
Kendi bağrını da bir yol -aralayarak-
Ahh!
Yükselt o korkunç sırtını
Bir lahit gibi giz dolu kıvrımlarında sarmalan
Büyük ve acımasız
Ne olduğunu bilmenin bilinciyle
Kükreyişini haykırarak ilerle uzaklara
Al beni de yanına...

Özdeşliğin simgesi
Hep eşit

Yalçın kayalar gibi dalgaların burada kudurmuşsa
bilirim ki bir başka yerde
bin huzur veriyorsundur arşa

Mazereti olmayan insanların durumu gibi
Akşamları cana yakın sabahları mendebur
Bu gün gülüp yarın ağlayan
Acıdır suların senin

Çok zaman düşünmüşümdür
Hangisini bulgulamak daha kolay

Senin derinliğin mi?
Yoksa
Derinlini mi insan yüreğinin

Fırtınalarında hoyratladığın bulutlar arasından düzensiz salınırken ay
Elim alnımda peşine düştüğüm amaçtan başka her şeyi dışlamış
Zor sorunu çözümlemeye çalışırken yakalanırım kendime

Evet!
Hangisi daha derin
Hangisi daha ulaşılmaz
Kaçınılmaz cevap insan yüreğidir arkadaş

Ölçülmesi çok güç

Dün tapan
Eş-dost-kardeş vs.
Yarın
Kin-öç- acı
vs. vs. vs. vs.

Hep gider ters yöne mutluluğun peşinde
Her gün birilerinin başına gelen tansık
Gelişme yolu çok uzun, anlaması zordur ruhbilimin

Kıyıda güvenlik içinde bile seni titreyerek seyrettiğim sırada
Sana eşit olmadığımı anlıyorum
Benzeşmelerimizi bana acı, acı düşündürmeseydin
Cayır, cayır yanan alnımı okşamak için açılan ve dokunur dokunmaz ateşini alan o dost kollarına bininci kez neden geri döndüğümü anlatamazdım

Sevgiliden daha çok huzur
Dosttan daha çok anlayışlı
Burnundan solurken bile masum

Sağ ol
Tabiat ana
Doğurganlığın baki kala...

Sonsuzluğun simgesi
Kadının sevgisi
Kuşun kutsal güzelliği
Filozofun düşüncesi
Şairin içe dönüşü gibi
Geceden de güzelsin sen

Denizkızlarını çağır bana...
İnsanların o çok korktukları boğuk ve hırıltılı uğultunu göğsünün derinliklerinden koy/u/verdiğin sesinde arıyorum benlileri.
İstiyorum ki bu yakarışlarımın son dizesi olsun
Gözlerime neden doluyorsun
Seni taşıyacak gücüm yok ki

Coşkuyla kımılda
Küçük küçük
Biraz... Biraz daha...

Yüzüne yansısın sonsuz gücünün verdiği dinginlik duygusuyla
Küçük, küçük dalgalar
Birbirini izlerler
Biri biraz alçalacak olsa, bende her şeyin köpükten yaratıldığını izlenimini uyandırmak için dağılan köpüğün üzünçlü sesinin eşliğinde, bir başkası hemen onun yerini alır.
(insanoğulları da böyle, bu canlı dalgalar da birbirleri ardınca, tekdüze, ölürler; ama köpüğün ezgili sesini bırakmadan)

Küçük, küçük
Biraz... Biraz daha
Coşkuyla kımılda