Donkisotun öfkesi

Mademki hayat bu kadar cok sey yazmis hanemize,elbette söylenecek birkac sözümüz,düsülecek bir
notumuz olacak.
Ben ISA degilimki ,sag yanagima vurdugunda solumu cevireyim.
Ne sen Firavunsun,Nede ben kapinda kölenim.Diri diri gömesin.
Kötü kader gibi cizer ,karalarsan beni, bende defterimden silerim.yeni bir sayfa acarim kirlenmemis,
temiz.
Parmaklarinin ucundan oynatirsan eger, kökünden söker atarim kolumu Köpeklerin önüne.
Dilenci degilimki dileneyim,Mutlu yasamak benimde hakkim.
Acimazsiz,insafsiz kurallarini ne kadar dayatirsan dayat, papuc birakirmi saniyorsun sana aklim.
Isin gücün yalan dolan , ayak oyunlariyla,celme takmalarla, kücük, ince hesaplarla sürdürüyorsun
saltanatini.
Biraz cesaretin varsa dürüst olursun.
En keskin kiliclarini kusanda cik karsima,Öyle kahpece arkadan hancerlemekte neyin nesi.
Benimle kasik atmak istiyorsan,Varim.
Istersen Filozofca yapalim bunu, istersen cocukca.
Caf cafli Kent yasamlarinda bogamazsin beni.
Ucsuz-bucaksiz kirlara,Topraga düsen bir tohum gibi,Milyonlarca Cicegin gözlerinde acarim.
gerekirse ,bir sahin gibi daglarin zirvrsinde yasarim. kokusmus, küflü sefalarindan uzak.
Lafi öyle fazla uzatmaya gerek yok.
Cabuk heveslenme.
SENIN ADIN HAYATSA
BENDE INSANOGLUYUM
unutma.....