Dost !

Çok samimi iki dost ve arkadaslardi. Fakat bir tanesi çok kurnaz
atilgan ve hareketli, digeri ise çok saf, dürüst ve sessizdi.
Bir gün kurnaz olan arkadas , diger arkadasin yanina giderek
islerinin bozuldugunu söyler ve kendisinden para ister. Samimi dostu onu hiç
kirmaz ve elindeki bütün parayi arkadasina verir. Arkadasi bu parayla
islerini düzeltir.

Bir süre sonra kurnaz olan yine arkadasinin yanina gider ve
arkadasinin evlenmek üzere oldugu nisanlisini çok begendigini ve kendisine
vermesini ister. Arkadasi çok sasirir, ne diyecegini bilemez.
Fakat aralarinda o kadar kuvvetli bir sevgi vardir ki arkadasina hayir diyemez,
nisanlisini arkadasina verir.Zaman içinde Saf olanin isleri bozulur ve birden arkadasi aklina
gelir(ben ona sikistiginda iyilik yapmistim diyerek) arkadasinin is yerine gider
ve kendisine çalismasi için is vermesini ister. Arkadasi ona is
vermez.Bizimki pismanlik ve üzüntü içinde geri döner ama yinede arkadasina
kizamaz.Bir gün sokakta dolasirken yanina hasta ve yasli bir adam yaklasir. Fakir oldugu
için ilaç alamadagini söyler. Bizimki yasli adamcagiza acir, istedigi
ilaçlari alir ve adamcagiza verir. Kisa bir süre sonra yasli adamin öldügünü
duyar. Yasli adam çok zengindir ve bütün mirasini kendisine birakmistir.
Saf adam artik zengindir. Biraz da sevdigi dostuna olan kirginligiyla dostunun
is yerinin karsisinda bir ev alir ve oraya yerlesir.Bir gün evinin kapisini dilenci bir kadin çalar.
Yasli kadin çok aç oldugunu, kendisine yemek vermesini ister. Bizim saf hiç
düsünmeden kadini içeri alir karnini doyurur, Kimsesi olmadigini ögrendigi kadina ;
Kendisinin de yanliz oldugunu söyler ve bu evde birlikte yasiyalim sen evin islerini
ve yemekleri yaparsin der, yasli kadin hiç düsünmeden kabul eder.
Bir süre sonra yasli kadin bizimkine, kendine uygun bir kiz bulup
evlenmesini söyler, Bizimki böyle bir kizi nasil bulacagini, kendisinin tanidigi
olmadigini söyler.Yasli kadin ona uygun bir kiz tanidigini ve kendisiyle
görüstürebilecegini söyler. Görüsmeler sonucunda evlenmeye karar
verilir ve dügün davetiyeleri basilir. Bizimkisi kirgin oldugu halde çok
samimi dostunu yine de unutamamistir. Biraz da geldigi konumu görmesi açisindan
samimi arkadasina da davetiye gönderir. Dügün günü gelir çatar. Saf adam dügün salonunda bir seyler
söylemek istegiyle mikrofonu alir ve baslar yasadiklarini anlatmaya:
"Eskiden çok sevdigim bir dostum vardi . Bir gün isleri bozulunca benden borç
para istedi elimdeki bütün parayi verdim. Evlenmek üzere oldugum nisanlimi çok
begendigini söyleyerek benden istedi. Çok üzülerek onu da
kendisine verdim. Çünkü biz gerçek dosttuk onun üzülmesini istemedim. Islerim
bozuldugunda onun fabrikasina gittim ve çalismak için kendisinden is istedim.
Bana is vermedi. Çok üzüldüm, ama yine de arkadasima kizmiyorum, çünkü biz
gerçek dosttuk." Bu konusma üzerine kurnaz olan arkadasi daha fazla dayanamaz
mikrofonu eline alir ve baslar konusmaya:" Benim de bir zamanlar çok sevdigim bir
dostum vardi. Islerim bozuldugunda kendisinden para istedim, bütün
parasini bana verdi. Sonra ondan nisanlisini istedim, üzülerek nisanlisini da
verdi.Nisanlisini istememin nedeni o kadinin arkadasima layik
olmamasiydi(Hayat kadiniydi). Kendisi çok saf oldugu için arkadasimi o kadindan bu
sekilde kurtardim. Isleri bozuldugunda gelip benden is istedi, Arkadasimi
kendi emrimde çalistiramazdim, o yüzden is vermedim. Günün birinde
karsilastigi yasli adam benim babamdi. Babam ölmek üzereydi, onu
arkadasimin yanina ben gönderdim ve mirasini ona ben biraktirdim.
Evine gelen dilenci kadin benim annemdi. Ona bakip iyi yasamasini
saglamak için gönderdim. Su anda evlenmekte oldugu kisi de benim kiz kardesim.
Onu arkadasimla evlenmesine ben ikna ettim."